Wouter Leclercq

Dankwoord 213 D De rekenknobbels, Saskia Houterman en Loes Janssen. Saskia en later Loes, jullie hebben mijn zwakste kant in onderzoek gevonden, ondersteund en soms ook simpelweg overgenomen. Ik en statistiek zullen nooit vrienden worden, maar dankzij jullie vertaalslag begrijpen statistiek en ik elkaar met een bepaalde mate van begrip van mijn zijde. Dank daarvoor. De ruïnisten van onafhankelijk heerendispuut Perikles, Maastricht. Eenheid door diversiteit. Studeren met jullie was een feest. Studentje spelen blijft een topper. Lustrum-reizen, wintersport of zomaar een borrel of bbq, zolang er politiebusjes rijden zijn ze niet veilig… Dank voor alle schitterende herinneringen en hilarische verhalen. Tom en Tam, Ro en Marys, Oz en Tan. Al meer dan 20 jaar vriendschap. Als het weer mooi is, als het grijs is, maar vooral als het stormt dan waren jullie er voor mij. Niet alleen door dit proefschrift maar ook door mijn carrière(drang) was ik er niet altijd genoeg tijd voor jullie. Dank dat jullie in onze vriendschap zijn blijven geloven. Mijn peut, Judith. Je leerde me kennen toen ik psychologisch gezien wakker werd. Je hebt me met een psychologisch mes gefileerd, uitgebeend tot het bot totdat alles helder en duidelijk in beeld was. Je hebt me vervolgens mezelf laten reconstrueren; van kleurenblind naar kleurenliefhebber zien veranderen; van puberaal tot psychisch volwassen zien groeien. Je hebt me mezelf laten herkennen, erkennen, omarmen en leren los laten. Dank daarvoor. Mijn Guilty-pleasure friends (Basje, Franzle, Han, Jets, Joyce, Lieke, Lies, Maris, Miran, Nicoline, Ollie, Sab, Soes, Tim, Wendy, Yvonne, Woutje en ik ben vast wel iemand vergeten). Latte macchiato met hazelnut of zonder smaakje, of zonder koffie maar dan met thee, ijs of cola of een Redbull. De praatjes met jullie, het reflecteren op het leven, open en kwetsbaar als mens op mens. Over vreugde, verdriet, rouw of leed: het maakt niet uit. Soms vijf minuten, soms eindeloos. Jullie verrijk(t)en mijn leven. Dank daarvoor. Ouders, stief- en schoonfamilie. Mam, pap, Adri, Gea, Tony en Jacqueline, Anne en Rob, Anouk en Richard en alle anderen. Dank voor jullie interesse en steun voor mijn onderzoek. Bedankt voor alle hulp, liefde en zorg voor Marjolein, de kids en mij, zodat ik tussen gezin, werk en onderzoek, dat laatste ook tijd kon geven en dit proefschrift er kon komen.