Lisette van Dam

Chapter 14 202 In dit proefschrift worden studies beschreven, die gericht zijn op het verbeteren van de diagnostiek van veneuze trombo-embolieën (VTE) met behulp van nieuwe beeldvormende technieken. In Hoofdstuk 1 wordt een algemeen overzicht van de diagnostiek van de acute longembolie en diepe veneuze trombose (DVT) op verschillende anatomische locaties, en daarnaast een overzicht van de beschreven studies in dit proefschrift gegeven. De diagnostiek van VTE is onder bepaalde omstandigheden zeer complex, zoals bij verdenking op een recidief VTE. Het accuraat vaststellen van een recidief VTE is van groot belang, omdat patiënten met een recidief vaak levenslang met antistolling worden behandeld. Bij verdenking op een acuut recidief longembolie gebruikt men het YEARS-algoritme, bestaande uit drie klinische items en een D-dimeerbepaling met een afkapwaarde welke afhankelijk is van de klinische voorafkans, gevolgd door een computer tomografie (CT)-angiografie van de longen. Hoewel er na een longembolie reststolsels aanwezig kunnen blijven, zijn deze nauwelijks relevant in de diagnostiek van een recidief longembolie, omdat in de meeste patiënten de longembolieën na verloop van tijd volledig resorberen en wanneer er restafwijkingen in de longarterie aanwezig zijn deze vaak van geringe omvang zijn. De diagnostiek bij verdenking op een acuut recidief DVT is een grotere uitdaging om de volgende redenen. Allereerst is niet eenduidig bewezen dat het gebruik van de Wells score in combinatie met een D-dimeerbepaling veilig is voor het uitsluiten van een recidief DVT. Daarnaast blijkt dat bijna 50 % van de patiënten met een eerdereDVT-episode een jaar later nog steeds reststolsels heeft, ondanks adequate antistollingsbehandeling. Vervolgens is het ook lastig en soms zelfs onmogelijk om met compressie-echografie onderscheid te maken tussen een acuut recidief DVT en reststolsels. Dit heeft tot gevolg dat bij 30% van de patiënten met verdenking op een ipsilateraal recidief DVT geen definitieve diagnose kan worden vastgesteld door middel van echografie. Magnetic Resonance Non-Contrast Thrombus Imaging (MR-NCTI) is een magnetic resonance imaging (MRI) techniek waarmee een trombus direct in beeld kan worden gebracht door de aanwezigheid van methemoglobine, dat ontstaat door oxidatie van hemoglobine tijdens de stolselvorming. Hierdoor is het mogelijk om acute trombose van chronische trombose te onderscheiden, en moeilijk vast te stellen VTE in beeld te brengen. Magnetic Resonance Direct Thrombus Imaging (MRDTI) is een MR-NCTI sequentie die accuraat is voor het vaststellen van een eerste DVT en om acute van chronische DVT in het been te onderscheiden. Voordat MRDTI in de klinische praktijk kan worden geïmplementeerd, moet een uitkomststudie worden verricht.