Jordy van Sambeeck

Chapter 11 182 momenten beleefd hebben. Ik ben ontzettend benieuwd naar wat we nog samen gaan meemaken! One skin, one love. Beste Feitz, Bedankt dat je mij door de laatste kilometer geloodst hebt en de eindsprint voor me hebt aangetrokken! Beste mannen uit Brabant, Samen hebben wij de basis gelegd om ieder zijn eigen weg in te kunnen slaan. Ik ben ontzettend trots dat ik samen met jullie vanaf ons 14 e levensjaar de wegen van de wereld heb kunnen ontdekken. Daardoor staat eenieder van ons als individu op een plek waar we toen over droomden. We hebben veel tochten samen volbracht en dat zullen we blijven doen! Dank voor jullie onvoorwaardelijke vriendschap! Beste schoonouders, Lieve Cees en Ineke, Zo lang ik mij kan herinneren was er altijd jullie oprechte interesse in mij en daarmee ook in mijn studie, loopbaan en onderzoek. De tochten die jullie zelf hebben volbracht, hebben mij geïnspireerd om zelf ook een tocht te gaan maken. Dank voor jullie interesse, inspiratie en aanmoedigingen! Beste ouders, Lieve pap en mam, Jullie gaven me de motivatie en mogelijkheden om überhaupt aan deze tocht te kunnen beginnen. Van jongs af aan hebben jullie me altijd het vertrouwen gegeven dat alles mogelijk is, maar dat het niet vanzelf komt: oefenen, oefenen, oefenen! Boven dat alles: jullie waren er altijd aan de zijlijn of langs het parcours omme aan te moedigen. Hoe ik de finish ook zou bereiken, ik voelde altijd jullie trots! Dank voor de motivatie, de kansen, de liefde en al het andere dat jullie me gegeven hebben! Davey, beste broer, of eigenlijk zeg ik altijd broertje, ik weet gelukkig niet anders dan dat we samen zijn. Samen spelen, samen lachen en huilen, samen voetballen en fietsen, samen naar het museumplein en ga zo maar door. Je hebt mij vaak uitgedaagd en ik jou natuurlijk ook, daar zijn we sterker van geworden en dat heeft mij geholpen dit te volbrengen! Dank dat je mij uitdaagt en dank dat we onvoorwaardelijk broers zijn! Lieve Senja, elke pedaalslag die ik maakte van start tot finish was jij bij mij en dat was een zegen. Elke keer dat ik twijfelde of ik nog door zou trappen, was jij er om mij even ‘een bidon aan te geven’. Jouw motiverende woorden, je vertrouwen in mij, maar bovenal je liefde is het enige dat ik nodig heb om door te fietsen. Ik ben ontzettend trots dat jij -mijn vrouw- het idyllische landschap met geïntegreerde patella op de voorkant van dit proefschrift hebt gecreëerd, wat een fantastische bijdrage! Zonder jou aan mijn zijde, was ik niet aan de finish gekomen. En nu gaan we door, samen op reis tot voorbij de horizon!