Suzanne de Bruijn

339 Appendix ACKNOWLEDGEMENTS Aan elk avontuur komt een einde, en zo ook aan deze PhD. Tijdens dit avontuur hebben vele waardevolle en onmisbare mensen mij bijgestaan, en zonder hun hulp had ik de eindstreep zeker niet gehaald. Daaromwil ik dit laatste hoofdstuk gebruiken om al deze mensen te bedanken, en een aantal daarvan in het bijzonder. Allereerst wil ik mijn promotoren en copromotoren bedanken: Prof. Hannie Kremer, Prof. Frans Cremers, Dr. Susanne Roosing en Dr. Erik de Vrieze. Dank dat jullie 4,5 jaar geleden mij de kans hebben geboden om met dit project aan de slag te gaan en dat jullie altijd voor mij hebben klaargestaan. Hannie , wat heb ik veel van jou geleerd de afgelopen jaren. Dankjewel voor alle uren die je hebt gespendeerd aan het reviseren van mijn hoofdstukken en manuscripten, de vele (urenlange) brainstormsessies en de interessante discussies die we hebben gehad over een van mijn projecten. Ik ben erg trots op de resultaten die we hebben behaald. Wie had dat gedacht toen we 4 jaar geleden de verschillende dossiers van DFNA21 gingen opgraven? Ik bewonder je professionaliteit en had het idee dat we vaak op een lijn bleken te zitten met onze ideeën. Onder andere om deze redenen heb ik onze samenwerking als zeer prettig ervaren. Ook buiten de wetenschap was je altijd in voor een goed gesprek of een gezellig praatje, en was je geïnteresseerd in hoe het nou met me gaat. Ook van ons tripje, toch nog op de valreep, naar San Jose heb ik erg genoten. Ook al ben ik qua werkzaamheden nu wel een andere richting in geslagen, ik hoop en ben ervan overtuigd dat we de komende jaren nog veel met elkaar te maken zullen hebben! Susanne , wat een geslaagd team als Suus1 en Suus2 hebben wij weten te vormen. Je hebt me wegwijs gemaakt in de wereld van WES, WGS en verder. Wat een geweldige momenten waren het dat we samen letterlijk de puzzelstukjes voor het RP17 project in elkaar aan het leggen waren, gewapend met onze vilstiften en natuurlijk het koptelefoonsnoer! Ik bewonder jouw inzet om ons werk te vertalen naar de maatschappij, en hoe je ons zo dwingt omuit onze researchbubbel te treden. Tijdens de verschillende reizen voor congressen of bijeenkomsten die wij samen hebben gemaakt is gebleken dat we ook buiten de werkvloer om een goede match zijn. Wat een mooie roadtrip rondVancouver Island was dat! Zelfs achter het stuur heb ik er nog van genoten ☺ . Ik verheug me erop om samen weer de volgende genetische puzzel op te lossen en nog lang op zo’n prettige manier met je samen te werken. Hopelijk met vele mooie champagnemomentjes tot gevolg.