Stefan Elbers

232 Samenvatting succesvol hebben afgerond. De unieke eigenschap van co-design is dat - in tegenstelling tot traditionele interventie ontwikkelingsprojecten – eindgebruikers en andere stakeholders structureel worden betrokken tijdens iedere fase van het ontwikkelingsproces. Het gevolg is dat deze methode nauw aansluit bij de behoeften en wensen van patiënten en zorgprofessionals, wat de kans op succesvolle implementatie verhoogd. Het eerste doel van deze studie was om een overzicht te geven van alle ontwerpactiviteiten die hebben plaatsgevonden tijdens de ontwikkeling van een prototype interventie. Het tweede doel was om per ontwerpfase te reflecteren op de rol van co-design ten aanzien van het genereren van nieuwe inzichten, het betrekken van stakeholders, en het verwerken van stakeholder input in het uiteindelijke ontwerp. In deze zogeheten ‘embedded case study’ hebben de onderzoekers gebruik gemaakt van participatief actieonderzoek, waarbij ze niet alleen hebben geobserveerd, maar actief hebben samengewerkt met patiënten, zorgprofessionals, studenten en ontwerpers bij de ontwikkeling van een prototype interventie. Tijdens dit project hebben de onderzoekers een kwalitatieve dataset opgebouwd met behulp van notities, resultaten van ontwerpsessies, notulen en reflectieve bijeenkomsten. De ontwerpactiviteiten hebben gedurende 18 maanden plaatsgevonden en bestonden uit interviews, co-creatie sessies, data-analyse bijeenkomsten en het bouwen van prototypes. Tijdens deze activiteiten werd er geleidelijk een kennisbasis opgebouwd, en zijn er twee prototype interventies ontwikkeld die uiteindelijk verwerkt zijn tot één terugval preventie werkboek. De belangrijkste conclusie was dat de generatieve technieken geholpen hebben bij het verkrijgen van een gedetailleerd beeld van ervaringen van deelnemers. De co-design activiteiten stimuleerden ook actieve deelname en samenwerking tussen alle betrokkenen op gelijkwaardige basis. De belangrijkste beperking was de beperkte betrokkenheid van patiënten en zorgprofessionals in de laatste fase van het project, wat mogelijk nadelige gevolgen heeft voor de acceptatie van het uiteindelijke prototype. De resultaten van de eerste praktijkervaringen met het werkboek staan beschreven in hoofdstuk 6. Het doel van dit kwalitatief onderzoek was om de mate van acceptatie en toepasbaarheid van het werkboek bij zowel patiënten als zorgprofessionals in kaart te brengen. Het werkboek werd beschikbaar gesteld aan twee IMP programma’s in twee verschillende revalidatiecentra. Zorgprofessionals kregen een korte training in het gebruik en waren vrij om zelf te kiezen bij welke patiënten ze het werkboek zouden inzetten. Na afloop van de studiefase hebben we inzichten verzameld met behulp van een focusgroep en diepte interviews, waar 4 zorgprofessionals en 11 patiënten aan hebben deelgenomen. Met behulp van een thematische analyse zijn relevante datasegmenten georganiseerd onder vier hoofdthema’s: toepasbaarheid in de huidige behandelsetting, acceptatie van de inhoud van het werkboek, acceptatie van de vorm van het werkboek en aanpassingsvermogen van de interventie aan specifieke patiëntkarakteristieken. Deelnemers vonden het werkboek gemakkelijk in gebruik en goed aansluiten op de behandelcomponenten. Daarnaast werden