Nederlandse Samenvatting 175 A In drie intermezzo’s laten we de resultaten zien van semigestructureerde interviews waarin het perspectief van artsen op het onderwerp behandelwensen en -grenzen werd verkend. Dit was een kleine studie, maar leverde resultaten op die zeer herkenbaar waren en de resultaten van onze andere studies trianguleerden3. Artsen gaven aan niet regelmatig over behandelwensen en -grenzen te spreken op de polikliniek. Zij vinden het, net als de patiënten (hoofdstuk 4), hun taak om het onderwerp te introduceren, maar vinden dit lastig als er geen ‘haakje’ is. Met een ‘haakje’ bedoelen zij een reden, directe aanleiding of verantwoording om het onderwerp behandelwensen en -grenzen te introduceren. Dit zijn de ‘accounts’ die wij in hoofdstuk 3 observeerden. Hoewel patiënten denken dat de arts weet wanneer het relevant is om over behandelwensen en -grenzen te praten, vinden artsen dit lastig te bepalen. Daarnaast verschillen de meningen tussen artsen. Zij gaven aan dat algemene criteria – door het ziekenhuis opgesteld of landelijk – dit zou kunnen vergemakkelijken maar op dit moment ontbreken. Daarnaast gaven artsen aan behandelwensen en -grenzen een gevoelig onderwerp te vinden waar zij weinig controle over hebben. Bovendien is het lastig te voorspellen hoe de patiënt zal reageren. Verschillen in culturele achtergrond kunnen het gesprek verder bemoeilijken. Als laatste – maar meest genoemde – barrière werd het gebrek aan tijd genoemd. Binnen de beperkte tijd, waarin ook allerlei andere dingen besproken moeten worden, wordt dit onderwerp niet geprioriteerd. Tegelijkertijd gaven de artsen aan tijd soms als excuus te ‘misbruiken’, omdat ze liever over andere dingen praten. Artsen noemden ook zaken die het gesprek over behandelwensen en -grenzen makkelijker kunnen maken, zoals het gevoel competent en ervaren te zijn. Maar ook een goed geïnformeerde patiënt, bewust van het belang van het gesprek, helpt. Net als bewustwording bij henzelf en de maatschappij als geheel. Dit inzicht in barrières en randvoorwaarden door de ogen van artsen gezien, geeft handvatten voor het verder verbeteren van het gesprek over behandelwensen en -grenzen. In 2020 bereikte de COVID-19 pandemie Nederland. Naast alle negatieven gevolgen, bood deze pandemie ook mogelijkheden voor ons onderzoek. 3 Trianguleren betekent dat je verschillende methodes, bronnen of onderzoeken gebruikt om hetzelfde probleem te onderzoeken. Het idee is dat als verschillende benaderingen tot vergelijkbare resultaten leiden, je meer vertrouwen kunt hebben in de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van je bevindingen.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw