Geert Kleinnibbelink

Chapter 11 230 NEDERLANDSE SAMENVATTING Het doel van dit proefschrift was om de acute en chronische effecten van druk- en volumebelasting op de rechterventrikel te onderzoeken. Deze belasting kan worden veroorzaakt door zowel fysiologisch als pathologische stimuli waardoor de structuur, functie en mechanica van de rechterventrikel beïnvloedt wordt. Voor dit doel hebben we verschillende inspanning gerelateerde onderzoeken uitgevoerd bij gezonde individuen en topsporters ( Deel I: Hoofdstukken 2 – 5 ) en daarnaast een reeks onderzoeken bij patiënten met pulmonale hypertensie (hoge bloeddruk in de longslagaderen) ( Deel II: Hoofdstukken6–9 ). Hierbij hebbenwegebruikgemaakt vannieuweechocardiografische technieken. In Hoofdstuk 1 hebben we een algemene inleiding gegeven over de achtergrond en grondgedachte van dit proefschrift. We gaven een overzicht van de geschiedenis van het cardiovasculaire systeem, gevolgd door een bespreking van de structurele en functionele verschillen tussen de rechter- en linkerventrikel. Verder hebben we nieuwe echocardiografische technieken beschreven, waaronder speckle-tracking- echocardiografie en de strain-volume curve, welke in dit proefschrift zijn gebruikt. Deel I – Reactie van de rechterventrikel op acute en chronische inspanning Hoe hoger je komt in de bergen, des te lager is de zuurstofspanning. Deze lagere zuurstofspanning zorgt voor een hogere bloeddruk in de longslagaders, en daardoor een hogere drukbelasting van de rechterventrikel. Onze hypothese in Hoofdstuk 2 was dat door de lagere zuurstofspanning op hoogte, de rechterventrikelfunctie na inspanning meer afneemt in vergelijkingmet de linkerventrikelfunctie. Omdit te onderzoekenhebben we bij gezonde individuen de verandering in de rechter- en linkerventrikelfunctie na een hardloopsessie van 45 minuten op 3,000m gesimuleerde hoogte in de hoogtekamer vergeleken met 45 minuten hardlopen op zeeniveau. We zagen dat er sprake was van een afname in het functioneren van zowel de rechter- als linkerventrikel, maar dat de grootte van deze afname niet verschillend was tussen de rechter- en linkerventrikel. We verwierpen dan ook onze hypothese dat de afname in rechterventrikelfunctie groter zou zijn na 45 minuten hardlopen op 3,000 meter gesimuleerde hoogte in vergelijking met hardlopen op zeeniveau. Een aanvullende, maar minstens zo belangrijke bevinding was dat de rechter- en linkerventrikelfunctie gemeten tijdens inspanning afnam,