Marga Hoogendoorn

181 Niet in de laatste plaats een woord van dank aan mijn familie. Gedurende dit traject wist ik mij steeds omringd door jullie allen. Lieve pa en ma, ik ben blij en dankbaar dat we hier samen van mogen genieten. Tijdens dit traject heb ik vaak gedacht aan de vele bergwandelingen die we als gezin maakten. Jullie kregen ons telkens weer aan de wandel met de gedachte dat we voorbij de volgende heuvel misschien het einddoel al konden zien. Eens. Het is een kwestie van doorlopen; dan kom je er vanzelf. Maar het allermooiste blijft dat we nooit alleen lopen. Jullie hebben ons meegegeven wat werkelijk van waarde is. Gerhard en Suzanne, Anja en Henry, Janneke en Remco, Johannes en Willeke, Tim en Jolanda, Matthijs en Anouk; jullie vroegen me wel eens waar ik mee bezig was en ik zeg eerlijk dat ik me dat op die momenten ook wel eens afvroeg… Ik zie uit naar meer tijd en ruimte voor barbecues, avondjes bij de vuurkorf, de eindeloze logeerpartijen van jullie kinderen en andere gezellige momenten. Ik koester mijn familie. Inclusief de familie die ik er door Jamie bij heb gekregen: Frank en Carla en Nicky. Jamie, mijn grote liefde. Woorden zijn overbodig.