214 Appendix Het HSG is voor de meeste vrouwen een oncomfortabele of pijnlijke procedure. De gemiddelde pijnscore is 3 tot 5 op een schaal van 0 tot 10. Verschillende soorten pijnmedicatie zijn geprobeerd, zoals tabletten, injecties en medicatie via het infuus. Geen van deze opties geeft voldoende resultaat zonder nadelige effecten. In Hoofdstuk 6 beschrijven we de resultaten van onze gerandomiseerde studie, waarin we onderzoeken of Virtual Reality kan helpen de pijn te verminderen. Virtual Reality is een relatief nieuwe techniek in de medische wereld die bewezen effectief is om pijn te verminderen. Het neemt de gebruiker mee in een virtuele wereld en daardoor worden de hersenen afgeleid van lichamelijke sensaties als pijn. Onze studie naar het effect van VR tijdens het HSG liet geen effect zien in totale pijnscore, piek-pijnscore of tevredenheid tussen de groep vrouwen die VR kreeg tijdens het HSG en de controlegroep zonder VR tijdens het HSG. Mogelijk kan dit gebrek aan effect verklaard worden doordat de VR in onze studie niet heel hoog scoorde in meeslependheid en het aanwezig zijn ‘in’ de andere realiteit. In onze studie was er geen geluid bij de films op de VR-bril en de films waren korter dan de HSG procedure, waardoor er steeds een korte onderbreking was in de afleiding. Het HSG is initieel ontworpen als diagnostische test. Naast de zorgen om complicaties en de pijn zijn er nog andere nadelen aan het HSG: er wordt gebruik gemaakt van röntgenstraling en jodiumhoudend contrast en er is een afdeling radiologie nodig. Daarom zijn er andere soorten testen ontwikkeld die ook naar de eileiders kijken. Hierbij wordt gebruik gemaakt van echo (zoals de HyFoSy en HyCoSy echo), MRI (MR-HSG) en een vaginale kijkoperatie (THL). Deze alternatieve testen zijn allemaal los van elkaar onderzocht op effectiviteit, veiligheid en diagnostische kwaliteit maar ze zijn nooit goed met elkaar vergeleken. Dat willen we in de studie uit Hoofdstuk 7 gaan doen. Gedurende de looptijd van de bovenstaande hoofdstukken brak in het voorjaar van 2020 COVID-19 uit als pandemie. Alle niet-essentiële zorg, waaronder zorg voor koppels met subfertiliteit, kwam stil te liggen zodat alle aandacht naar de bestrijding van de pandemie kon gaan. Voor subfertiele patiënten was dit een heel onzekere tijd en werden veel afspraken afgezegd of omgezet naar telefonische afspraken. Twee maanden lang werden geen nieuwe vruchtbaarheidsbehandelingen opgestart. In Hoofdstuk 8 beschrijven we de resultaten van onze landelijke vragenlijststudie. Hierin laten we zien dat de vruchtbaarheids-gerelateerde kwaliteit van leven lager was in subfertiele vrouwen gedurende de lockdown. Patiënten vonden het fijn dat afspraken werden omgezet naar telefonische afspraken en video-afspraken, en ze zouden graag meer telefonische afspraken krijgen als aanvulling op reguliere zorg in de toekomst.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw