antibiotica en dat van invasieve hulpmiddelen verschilden aanzienlijk tussen de ziekenhuizen, wat aantoont dat er ruimte voor verbetering is. ZI kunnen leiden tot langere ziekenhuisopnames, heroperaties, ‐opnames en meer sterfte. Deze ongunstige uitkomsten relateren aan een ZI is vaak niet eenvoudig en vereist correctie voor de toestand van een patiënt, door middel van statistische technieken. Bij het overlijden van patiënten zijn necrologiebesprekingen (mortality review (MR)) echter geschikter voor routinematig gebruik in de kliniek. Het Europees Centrum voor Ziektepreventie en bestrijding (ECDC) gaf opdracht tot een studie naar de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van MR naar de bijdrage van ZI aan sterfte (hoofdstuk 6), die wij in 2017 tot 2018 organiseerden. De plaatselijke onderzoeker van elk deelnemend ziekenhuis en de behandelend arts van de patiënt beoordeelden onafhankelijk van elkaar de dossiers van overleden patiënten met een bloedbaaninfectie, pneumonie, Clostridioides difficile infectie (CDI) of POWI, waarbij ze de bijdrage aan het overlijden bepaalden. Hiervoor gebruikten ze drie maten: 3CAT: Zeker/Mogelijk/Geen bijdrage aan overlijden; WHOCAT, gebaseerd op de overlijdensakte van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), en QUANT, een Likert schaal van 0 tot 10. Er namen in totaal 24 ziekenhuizen uit 11 landen deel en er werden 291 gevallen geëvalueerd. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid was voor 3CAT (gewogen kappa (wk)) 0,68 (95%BI: 0,61‐0,75), voor WHOCAT (wk) 0,65 (0,58‐0,73) en voor QUANT (intra‐cluster correlatiecoëfficiënt) 0,76 (0,71‐0,81). De interbeoordelaars‐ betrouwbaarheid varieerde van 0.72 voor pneumonie tot 0.52 voor CDI. We concludeerden dat de uitvoerbaarheid, validiteit en reproduceerbaarheid van de drie MR maten acceptabel waren voor gebruik in ZI‐surveillance. Deel II Van surveillance is bekend dat dit het bewustzijn van ZI vergroot, wat op zich zelf tot een lagere ZI‐incidentie kan leiden. Niettemin zijn er meestal interventieprogramma’s nodig om de preventie van ZI te verbeteren. Het concept ‘patiëntveiligheid’ en het besef dat dit ingebed zou moeten zijn in het hele zorgsysteem werd in de VS ontwikkeld en nam een vlucht in de late jaren negentig. In 2004 startte het Instituut voor Gezondheidszorg‐ verbetering (Institute for Healthcare Improvement (IHI)) in de VS de “100.000 Levens”campagne om de patiëntveiligheid en uitkomsten te verbeteren. Éen van de zes aanbevolen interventies was de lijnsepsisbundel ter preventie van lijnsepsis, die sindsdien in veel ziekenhuizen en nationale surveillanceprogramma’s in praktijk is gebracht. Eén van de elementen van deze bundels is handhygiëne tijdens het inbrengen van de CVK aangezien handhygiëne een hoeksteen van infectiepreventie in het algemeen 274 Samenvatting
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw