223 het veld te stimuleren om de diverse microglia functies te onderzoeken om uiteindelijk op microglia gebaseerde therapieën te kunnen ontwikkelen. Over het algemeen laat dit proefschrift zien dat TSPO bij mensen anders wordt gereguleerd dan bij muizen en dat alle gliacellen fungeren als aangeboren immuuncellen. De belangrijkste conclusies per hoofdstuk zijn: • Microglia, maar ook astrocyten brengen TSPO tot expressie in MS-laesies, TSPO PET rapporteert eerder over cel dichtheid dan over activatiestatus (Hoofdstuk 2) • TSPO wordt niet verhoogd in geactiveerde microglia in MS-laesies in vergelijking met homeostatische microglia in de NAWM en in controle witte stof (Hoofdstuk 3) • De regulatie van TSPO is fylogenetisch divers tussen mensen en knaagdieren, wat resulteert in differentiële regulatie van het TSPO gen bij mensen. TSPO is niet verhoogd in geactiveerde microglia en astrocyten bij humane CZS-ziekten (Hoofdstuk 4) • TSPO binding, cellulaire oorsprong en functionele significantie is afhankelijk van vele factoren, zoals de pathologie of het experimentele diermodel (hoofdstuk 5) • Microglia activatie in het MS-ruggenmerg is geassocieerd met synaptisch verlies, resulterend in progressieve klinische invaliditeit (Hoofdstuk 6) • Astrocyten en oligodendrocyten produceren en reageren op vele immunomodulerende factoren die een cruciale rol spelen bij immuunresponsen in het CZS (Hoofdstuk 7) • Microglia hebben regionaal gedefinieerde functies in het CZS met betrekking tot ontwikkeling, homeostase, veroudering, neuro-inflammatie en als reactie op letsel, wat de lokale behoeften van het CZS-parenchym weerspiegelt (Hoofdstuk 8)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw