463 Dankwoord en leerden we elkaar ook op persoonlijk vlak steeds beter kennen waardoor een vriendschap ontstond. We hebben onze krachten gebundeld, wat leidde tot een symbiose op medisch-inhoudelijk vlak (als ‘farmacotherapieteam’ voor Nederland) en op het gebied van onderzoek. Ik weet nog goed hoe wij in jouw groene bolide richting het Antonius ziekenhuis scheurden om de OPERAM-patiënten te spreken voordat ze alweer met ontslag zouden gaan. Hoewel ik je helaas niet altijd kon vergezellen tijdens deze patiëntgesprekken vanwege mijn opleidingsverplichtingen, leerde ik van jou om informatie af te stemmen op de patiënt. Onze tripjes naar Zwitserland, Polen en London waren de kersen op de taart van onze internationale samenwerking. Jouw zin ‘dat boekje komt er wel’ staat nog altijd geschreven op mijn whiteboard in de keuken, en niets is minder waar. Jij bent binnenkort aan de beurt om te promoveren en ik wens je alle succes met het afronden van de laatste loodjes! LieveNikki, hoewel ikme ervan bewust ben dat ik je geduld zo nu en dan opde proef heb gesteld, was je altijd begripvol met een goeie dosis humor en relativeringsvermogen. Tijdens onze vele (online) overleggen – vaak tot in de late avonduurtjes – gingen we onvermoeibaar door met ons monnikenwerk, met ons einddoel als stip op de horizon. En dat heeft z’n vruchten afgeworpen; ik ben vereerd dat ik met je mocht samenwerken aan je eerste publicatie! Dat hebben we dan ook goed gevierd tijdens gezellige etentjes en een lekkere cocktail met uitzicht op de Akropolis. Beste OPERAM-collega’s, ik wil jullie bedanken voor jullie belangrijke bijdrage aan dit proefschrift. Paul, de nestor en grondlegger van de OPERAM-trial vanuit Nederland. Renate, Linda en Marvin, zonder jullie hadden we de inclusie en dataverzameling nooit kunnen bolwerken. De collega’s van de Universiteit Utrecht, Michiel, Ian en Marco. De afdeling geriatrie van het UMC Utrecht, ik heb me altijd erg welkom gevoeld in de onderzoekskamer op B5 (met luxe panoramaview). Tevens wil ik de internationale collega’s van het OPERAM-consortium bedanken voor de leerzame samenwerking en de waardevolle input op een belangrijk deel van de onderzoeken in dit proefschrift. Lieve Charlotte, jij bent de vriendin die ik het langste ken (sinds zwemles!), maar in afstand het vaakst ver bij me vandaan is geweest. Nadat we elkaar kort uit het oog zijn verloren toen je naar Engeland emigreerde, zijn onze paden in de tweede klas van de middelbare school weer gekruist. Sindsdien zijn we altijd met elkaar verbonden gebleven, ondanks je vertrek naar Canada en New York. Daar heb je je creatieve talent als art director kunnen doorontwikkelen en de wereld kunnen laten zien wat voor mooi persoon je bent. Vanzelfsprekend kon ik me geen geschikter persoon bedenken om de cover van het proefschrift te maken. Ik ben ontzettend blij dat je hebt besloten om weer in Nederland te komen wonen, waardoor we niet meer van FaceTimen of onze incidentele overzeese tripjes afhankelijk zijn om elkaar te zien. 9
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw