Chapter 8 204 ACKNOWLEDGEMENTS – DANKWOORD Prof.dr. A.F.T. Beekman. Beste Aartjan, waar een gedeelde taxi rit toe kan leiden, hadden we toen niet kunnen bevroeden. Het schijnt een soort ‘elevator pitch’ te zijn geweest. Hoewel de rit begon bij het Museum of Art in Philadelphia tijdens (.. sorry naar) de APA, blijkt hij uiteindelijk helemaal tot hier te hebben geleid. Het begin was nog een beetje hobbelig: zoeken naar de juist weg en cadans (die taxi rit natuurlijk!). Als buitenpromovendus hoort het er een beetje bij dat je niet op een rijdende trein kunt springen. Soms leek het echter alsof ik ook het wiel opnieuw moest uitvinden. De situaties in kwestie herkende je feilloos. Je hebt me steeds aan de juiste mensen binnen je netwerk kunnen koppelen, om van hun ervaring te profiteren. Toch: zelf de route (kunnen) plannen is ook onderdeel van de reis (die een promovendus maakt) en dit draagt ook bij aan de intrinsieke motivatie om bij zo’n lang traject het oog op de horizon te kunnen houden. Jij bent hierbij mijn kompas gebleken. Niet zelden heb je me ‘back on track’ gezet als ik dreigde af te dwalen naar zijsporen. Dit deed je op een manier waarbij je me ogenschijnlijk zelf de keuzes liet maken, maar daarbij me duidelijk (probeerde) maakte dat er een focus moest zijn, of wat mijn focus moest zijn. Een psychiater zou deze manier misschien als narcistisch sparend kunnen duiden, maar ik vond het zeer prettig en stimulerend (wacht… ik zou toch niet…!? ,…). Het blijft een uitdaging om zelf in de periferie een onderwerp vorm te geven en dat dan weten te vertalen naar een onderzoeksopzet. Echter, onderzoek doen vanuit de klinische praktijk maakte me ook heel enthousiast, maar daardoor zag ik de valkuilen niet altijd (meer). Hierin liet je me leren maar bewaakte je goed de wetenschappelijke kaders. Mede doordat mijn onderzoek was ontstaan vanuit mijn dagelijkse werk en uitgevoerd in de periferie, is misschien het geen ‘diep’ (hoog-specialistisch) onderzoek geworden. Maar het is in mijn ogen echter wel ‘breed’ toepasbaar in, en daarmee ook van belang voor, de ouderenpsychiatrie. Dank dat je dit onderzoeksonderwerp hebt gesteund; genoeg promotoren zouden het niet uitdagend genoeg hebben gevonden. De uitdaging lag in dit (of mijn) geval meer in het begeleiden van de buitenpromovendus vermoed ik en bij het op de juiste wijze verzamelen van alle data. Ik wil je hartelijk danken voor het vertrouwen dat je in me had, mede waardoor ik deze mooie reis heb mogen maken. Dr. J.G. Lijmer. Beste Jeroen, over (trein)reizen gesproken…wij leggen al sinds onze opleiding in het AZU (UMCU) veel trajecten samen af. Hoewel jij wel steeds een paar wagons voor me zit. Dank dat je me hebt willen ondersteunen op deze reis (…..en ook het onderzoek). Hoewel je zou kunnen zeggen dat jij je, in mijn geval, bij een al rijdende trein hebt gevoegd
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw