Chapter 8 208 Natuurlijk zou ik dit onderzoek niet hebben kunnen doen zonder de steun en waarneming vanendoormijncollegaepsychiatersenklinischgeriaters. Velenzijnergeweest, sommigen zijn gebleven, maar allen hebben aan dit proefschrift bijgedragen. Van Rob (in het prille begin: je was een voorbeeld dat promoveren kán in de periferie) en Joost (je begeleidde me in de praktische zaken van onderzoek doen), via Rozemarijn en Nico (dank voor het helpen met de figuren) naar ‘nieuweling’ Addy (terwijl ik ooit AGNIO bij je was!). Dank voor al jullie tijd en geduld. Maar één collega wil ik in het bijzonder noemen. Ellemieke, samen zijn we begonnen bij ouderen en hebben we veel vernieuwingen (verbeteringen, vinden wij) geïntroduceerd. Mede door de gestroomlijnde intakestraatjes kon de MoCA afname zo makkelijk gestandaardiseerd worden dat het voor het onderzoek bruikbaar was. Maar niet alleen heb je bijgedragen via het organiseren en waarnemen (de hardware zeg maar) maar ook door oog te hebben voor de software die daarachter draaide. Gelukkig mogen we nog 17 jaar samenwerken, het zit bijna erop. Van Rinus, Maria, Ellen, Maaike, Hennie, Jaap, Judith, Anne, Lea, Tom, Vincent, Jacqueline, etc etc tot aan het huidige team van SPVers (en casemanagers), waaronder ‘jonkie’ Anja die wél nog naar me luistert. Hoewel jullie vaak gevraagd wordt de zoveelste vragenlijst af te nemen bij de patiënten, had ik het gevoel dat de weerstand tegen de MoCA er niet of in ieder geval in geringe mate was. Dit gaf mij de overtuiging dat mijn onderzoek vanuit de praktijk gedragen werd en als zinvol werd ervaren. Er was gezonde weerstand, ‘ja ja nu weten we het wel’, tegen mijn gehamer hoe de MoCA afgenomen diende te worden. Ik ben jullie zeer dankbaar voor al die duizenden MoCA’s die zijn afgenomen. Helaas heb ik nu aangetoond dat de MoCA zin heeft, dus jullie komen er niet meer vanaf! Zonder secretaresses zouden al die MoCA testen niet bij de intakeformulieren of in het archief terecht zijn gekomen. Van Wil en Petra, via Inge en Mariëlle, naar het huidige team van het ZA en velen er tussen in. Dank voor jullie begrip en preciesie. Julie mogen nu stoppen met archiveren. Wel liggen er dankzij jullie nog meer dan 1000 MoCA’s te wachten om gedigitaliseerd te worden. Wie wil? De werknemers van de geheugenpoli’s wil ik ook bedanken. De vele collegae van verschillende vakgroepen (neurologie, geriatrie, psychologie, RPCW, Mesos) met even zo veel meningen. Maar van al die meningen over MRI’s, NPO’s en wat al niet meer zij, profiteerden niet alleen de patiënten, maar ook ik. Ik heb geleerd naar andere invalshoeken te kunnen luisteren. In het bijzonder wil ik Hanneke noemen. Jouw inzet om samen de GP Woerden vorm te geven en te professionaliseren was inspirerend. Ook wil ik Caroline bedanken voor de hulp bij het opzetten van de GP -West. Zonder jouw ervaring, meedenken en stroomlijnen zou de poli zijn doel voorbij zijn geschoten.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw