Chapter 10 232 In totaal werden 50 patiënten geïncludeerd, waarvan 37 (74%) vrouwen, met een gemiddelde leeftijd van 51 jaar. Drieëntwintig (62%) vrouwen hadden in het verleden twee of meer vaginale bevallingen gehad. De meest voorkomende indicatie voor verwijzing naar de bekkenfysiotherapeut in deze populatie was fecale incontinentie (54%). De beoordeelde druk en de bekkenbodemfunctie, gemeten met digitaal rectaal onderzoek door de chirurg en de bekkenfysiotherapeut, tijdens rust, aanspannen en persen correleerden respectievelijk in 78%, 78% en 84% van de gevallen. De correlatie tussen digitaal rectaal onderzoek en 3D-HRAM of s-EMG was beter voor aanspannen dan in rust. De correlatie tussen s-EMG en 3D-HRAM was beter tijdens aanspannen dan in rust met een overeenkomst van respectievelijk 59% en 37%. Geconcludeerd werd dat digitaal rectaal onderzoek door een ervaren zorgverlener van voldoende waarde is voor de dagelijkse klinische praktijk om dyssynergie te diagnosticeren en de sfincterdruk te meten. Gangbare anorectale functietesten correleren matig met digitaal rectaal onderzoek. Deze testen kunnen echter wel enige duidelijkheid geven bij complexe patiënten met gecombineerde problematiek zoals incontinentie- en obstructieve defecatieklachten, patiënten die refractair zijn voor conservatieve behandelingen en bij patiënten waarbij meer invasieve procedures zoals botulinetoxine en/of chirurgie worden overwogen. Bovendien zijn deze testen waardevol bij de evaluatie van nieuwe (chirurgische) behandelingen. Hoofdstuk 5 Bekkenfysiotherapie bij de behandeling van een chronische anale fissuur (PAFstudie); studieprotocol voor een gerandomiseerde studie Bekkenfysiotherapie is een behandeloptie voor een verhoogde tonus van de bekkenbodem en/of dyssynergie die vaak gepaard gaat met een CAF. De Pelvic Floor Anal Fissure (PAF)-studie heeft tot doel de effectiviteit van bekkenfysiotherapie aan te tonen op verbetering van de tonus en functie van de bekkenbodem, vermindering van pijn, genezing van de fissuur, verbetering op kwaliteit van leven en klachtvermindering bij patiënten met een CAF. Dit hoofdstuk beschrijft de grondgedachte, het ontwerp, de methodologie en het behandelprotocol van de PAF-studie. De PAF-studie is een mono-center, tweearmige, gerandomiseerde gecontroleerde trial. Patiënten met een CAF en bekkenbodemdysfunctie komen in aanmerking voor deze studie. Uitgesloten van de studie zijn patiënten met een abces, fistel, ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, anorectale maligniteit, eerdere rectale bestraling, en zwangerschap. In totaal worden
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw