212 APPENDICES NEDERLANDSE SAMENVATTING Huisartsen behandelen patiënten met laagcomplexe of veelvoorkomende huidaandoeningen (zoals acne, eczeem, huiduitslag, goedaardige moedervlekken, etc.) zelf in hun praktijk met een afwachtend beleid of medische behandeling. Daarnaast kunnen zij bepalen of verdere diagnostiek noodzakelijk is, zoals een huidkweek voor een huidinfectie, een biopsie, een digitaal dermatologie consult of een fysieke verwijzing naar een dermatoloog, bijvoorbeeld in het geval van verdenking op huidkanker. Veertien procent van de patiëntklachten in de huisartsenpraktijk is aan de huid gerelateerd en de meeste van deze huidklachten worden door huisartsen zelf in hun eigen praktijk behandeld. Daarnaast fungeren huisartsen als poortwachters naar de tweedelijnszorg en gaat het merendeel van hun doorverwijzingen naar de specialistische dermatologische zorg. De laatste jaren is er een toenemend tekort aan en uitstroom van huisartsen, terwijl verschillende taken naar de eerstelijnszorg zijn verschoven. Daarnaast is de druk op de Nederlandse gezondheidszorg toegenomen door de groeiende vergrijzing van de bevolking, waardoor zowel de incidentie en het bewustzijn van patiënten met betrekking tot huidkanker is toegenomen, evenals het aantal patiënten dat vraagt om beoordelingen van moedervlekken of andere huidlaesies. Bovendien ervaren huisartsen uitdagingen in het diagnosticeren van huidaandoeningen, vooral in het onderscheiden van (pre)maligne en goedaardige huidlaesies en het diagnosticeren van huidkanker. Om huisartsen te ondersteunen bij het diagnosticeren van deze (verdachte) huidlaesies in de huisartsenpraktijk, kunnen zij via digitale dermatologiediensten advies zoeken van een teledermatoloog. Daarnaast kunnen zij digitale dermatologiediensten ook inzetten om fysieke verwijzingen naar de dermatologiepraktijk te voorkomen voor patiënten met laagcomplexe dermatologische vragen. Op deze manier worden vooral patiënten met complexe of ernstige huidlaesies of patiënten die gespecialiseerde zorg nodig hebben, die buiten het bereik van de huisarts valt, doorverwezen naar de dermatoloog. Nederland was het eerste land waar digitale dermatologiediensten al landelijk in huisartsenpraktijken waren geïntegreerd en door zorgverzekeraars werden vergoed (sinds 2006). Ondanks de bewezen successen en verwachtingen met betrekking tot het potentieel van digitale dermatologiediensten om de huidige uitdagingen in de gezondheidszorg aan te pakken, is de groei van deze veelbelovende diensten in Nederland gestabiliseerd vóór de COVID-19 pandemie. Daarom zijn in dit proefschrift de mogelijke redenen voor stagnatie in het gebruik van digitale dermatologiediensten, de toegevoegde waarde van de diensten voor huisartsen en de uitdagingen waarmee huisartsen worden geconfronteerd tijdens het gebruik van de diensten onderzocht. Ksyos is een digitaal ziekenhuis (ook wel een telemedicine organisatie genoemd) in Nederland die dergelijke store-and-forward digitale dermatologiediensten landelijk aanbiedt. Dit proefschrift richt zich op drie soorten store-and-forward digitale dermatologiediensten, gefaciliteerd door deze Nederlandse telemedicine organisatie: (1) teledermatologie, (2) teledermatoscopie en (3) digitale dermatologie thuisconsultatie.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw