219 APPENDICES Verschillende Nederlandse zorgorganisaties hebben gezamenlijk het Integraal Zorg Akkoord (IZA) opgesteld met als doel om de levensvatbaarheid van het gezondheidszorg systeem op lange termijn te vergroten. In het IZA specificeren zorgorganisaties hoe ze moeten omgaan met grote uitdagingen in de gezondheidszorg, zoals de stijgende kosten van de gezondheidszorg en het tekort aan personeel dat in de gezondheidszorg werkt. Een van de doelstellingen die in het IZA worden geschetst, is het verminderen van de werkdruk van zorgverleners en tegelijkertijd de zorg van hoge kwaliteit te behouden die toegankelijk en betaalbaar is. Daarnaast rapporteert het IZA dat onderzoek noodzakelijk is om te bepalen welke zorgpaden geschikt zijn voor digitale en hybride zorg. Uit dit proefschrift blijkt dat dermatologiediensten geschikt zijn voor digitale en hybride zorg en naadloos aansluiten bij het uitgangspunt van passende en hybride zorg zoals vermeld in de IZA: zorg zelfstandig uitvoeren als het kan, zorg thuis uitvoeren als het kan en zorg digitaal uitvoeren als het kan en alleen voor specialistische zorg naar het ziekenhuis. In essentie bieden de digitale dermatologiediensten de juiste laagcomplexe (diagnostische) zorg op de juiste plaats op het juiste moment met de juiste expertise. Dit proefschrift heeft aangetoond dat opleiding en training van huisartsen om hun dermatologische kennis en vaardigheden met fotografieapparatuur te vergroten, essentiële aspecten zijn voor effectief gebruik van teledermatologie en teledermatoscopie. Wij adviseren om (tele)dermatologie en (tele)dermatoscopie onderwijs verder te stimuleren in het huisartsenopleidingsprogramma. Daarnaast wordt het gebruik van teledermatologie en teledermatoscopie beperkt door de kwaliteit van de door de huisartsen gemaakte foto’s. Daarom worden geaccrediteerde continue online- en praktijksessies en video-instructies aanbevolen om de kennis van huisartsen over het gebruik van (dermatoscopische) fotografieapparatuur op te frissen en adequate foto’s te verkrijgen. Huisartsen moeten echter ook hun kennis bijhouden voor andere medische disciplines, hebben beperkte tijd en voeren verschillende niet-medische taken uit. AI-oplossingen zouden geschikt kunnen zijn om dit spanningsveld te overbruggen. Toekomstige studies zouden kunnen onderzoeken of AI in de digitale dermatologiediensten kan worden gebruikt om vooraf de kwaliteit van de foto’s die huisartsen en patiënten nemen te valideren en om real-time feedback te geven en hen te begeleiden als de genomen foto’s van onvoldoende kwaliteit zijn. Verder moet er onderzoek worden gedaan naar het educatieve doel van AI voor huisartsen en moet worden onderzocht of AI-oplossingen de trainingseisen kunnen verminderen voor huisartsen die digitale dermatologie consultatie uitvoeren. Hierdoor hoeven huisartsen mogelijk minder tijd te besteden aan de training van hun fotografievaardigheden. Ten slotte zouden toekomstige studies kunnen onderzoeken of AI-algoritmen voor fotoherkenning huisartsen kunnen ondersteunen bij het diagnosticeren van huidaandoeningen en op welke manier AI-chatbots in de digitale dermatologiediensten kunnen worden toegepast. De belangrijkste conclusie van dit proefschrift is dat teledermatologie en teledermatoscopie van toegevoegde waarde zijn voor huisartsen in de huisartspraktijk. A
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw