244 Chapter 8 kregen 19 patiënten een conventionele onderprothese en 32 patiënten een overkappingsprothese op implantaten. Van deze 51 protheses waren er in totaal 45 (88,3%) in functie op het moment van de beoordeling. De algehele tevredenheid met de gebitsprothese was een 7,3. Patiënten die aanvullend waren behandeld met bijvoorbeeld chirurgie, scoorden slechter dan patiënten die alleen werden bestraald. Verder leken tandeloze patiënten, voornamelijk voor het houvast van de prothese, profijt te hebben van implantaten. Daarbij hadden mannen meer profijt dan vrouwen. We ontdekten bij bovengenoemd onderzoek ook dat de beschikbare algemene kwaliteit van leven vragenlijsten, zoals de EORTC QLQ-C30 en QLQ-H&N35, onvoldoende discriminerend waren om het effect van een prothetische behandeling te meten op het gebied van kauwen, slikken, spreken, esthetiek, retentie en pijn. Dit discriminerend effect bleek veel beter voor de Liverpool Oral Rehabilitation Questionnaire (LORQ). Tot dan toe was er geen gevalideerde Nederlandse versie van de LORQ beschikbaar. Zodoende was het doel van hoofdstuk 3 om de LORQv3 te vertalen in het Nederlands en aan te passen aan de Nederlandstalige situatie. Tevens wilden we de interne consistentie, betrouwbaarheid en validiteit van de resulterende LORQv3-NL beoordelen. De originele Engelstalige LORQv3 werd naar het Nederlands vertaald volgens de methode vertalen-en-terugvertalen. De interne consistentie van de LORQv3-NL werd getest bij 158 patiënten van de opleiding tandheelkunde van het Radboudumc, het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde van het Radboudumc en Maastricht UMC+ en in algemene tandartspraktijken. De testhertest betrouwbaarheid werd bij 34 van deze 158 patiënten uitgevoerd. Voor de convergente validiteit werd de correlatie tussen de LORQv3-NL en de OHIPNL14 beoordeeld bij 17 van de 158 patiënten. De interne consistentie (Cronbach’s α = 0.89 voor items 1-17) en de test-hertest betrouwbaarheid (gewogen kappa waarden van 0,401 tot 0,830 voor items 1-17), en convergente validiteit (R2 = 0,642) waren bevredigend. Met de LORQv3-NL bleken we over een goed instrument te beschikken voor het uitvragen van de tevredenheid over en ervaren pasvorm van de gebitsprothese. Eén van de meest uitdagende prothetische behandelingen is het rehabiliteren van een patiënt waarbij, een deel van, de bovenkaak (maxilla) verloren is gegaan als gevolg van het verwijderen van een tumor of door bijvoorbeeld een trauma. Als er een deel van de maxilla verloren is gegaan, is er een open verbinding tussen de mond- en neusgangen en -bijholtes, waar lucht, vocht en vaak zelfs voedsel
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw