311 Nederlandse Samenvatting of hydrogels gemaakt van dit natuurlijk longweefsel dat was ontdaan van zijn cellen (long-ECM). In dit hoofdstuk wordenbirecente ontwikkelingen met betrekking tot dergelijke modellen samengevat, evenals de uitdagingen die gepaard gaan met het gebruik van modellen met een verschillende samenstelling en complexiteit. Hoofdstuk 7 bouwt voort op de basis van Hoofdstuk 6 en geeft het perspectief van long-ECM-afgeleide hydrogels als een geavanceerd en innovatief hulpmiddel voor het nabootsen van de micro-omgeving van de longen. Deze hydrogels die zijn afkomstig van natuurlijke long-ECM, en behouden het grootste deel van de complexe biochemische samenstelling. Hiermee lijken deze hydrogels wat betreft de mechanische eigenschappen veel op het longweefsel waar ze van gemaakt zijn. Hoewel long-ECM-afgeleide hydrogels voordelig zijn in vergelijking met eenvoudigere hydrogels, zijn er verschillende uitdagingen, zoals het verlies van ECMgeassocieerde groeifactoren of beperkingen met betrekking tot 3D-beeldvorming. Het is duidelijk dat het maximale potentieel van deze hydrogels nog moet worden bereikt en alleen zal worden bereikt door in multidisciplinaire teams te werken. Hoofdstuk 8 presenteert een van de voorbeelden voor het bevorderen van het nabootsingsvermogen van long-ECM afgeleide hydrogels beschreven in Hoofdstukken 4, 6 en 7. Historisch gezien werden mechanische eigenschappen bepaald door de concentratie en samenstelling van een ECM-poeder. Door het toepassen van UV-licht kunnen ook stijvere hydrogels worden geproduceerd zonder de biochemische samenstelling te veranderen. Deze methode, namelijk verstijving door de stof ruthenium te gebruiken, bleek niet toxisch voor de cellen, zoals getest met humane longfibroblasten. Verhoogde stijfheid, vergezeld van veranderde vezelorganisatie, veroorzaakte de overgang van de fibroblasten die op deze cel groeiden naar myofibroblasten (verantwoordelijk voor fibrotische processen). De toegepaste methodologie in dit hoofdstuk bood een nieuwe en cel-vriendelijke manier om de mechanische eigenschappen van de ECM-afgeleide hydrogels te veranderen om in vitro een zieke longmicro-omgeving na te bootsen. Een ander voorbeeld van het gebruik van long-ECM-afkomstige hydrogels voor geavanceerde in vitro modellering werd onderzocht in Hoofdstuk 9. De hydrogels van longen van IPF- en niet-IPF-donoren werden gebruik voor het kweken van fibroblasten uit IPF- of niet-IPF-longen. Hoewel deze cellen geen waarneembare verandering in het totale collageen- of glycosaminoglycaangehalte in de hydrogels veroorzaakten, werden de collageenvezelorganisatie en mechanische eigenschappen van de hydrogels drastisch veranderd door de fibroblasten die in IPF-hydrogels waren gezaaid. Door de reacties van beide soorten fibroblasten in beide soorten micro-omgevingen te karakteriseren en de ECM-structureringsreacties van deze
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw