266 Chapter 10 Brandwonden zijn een veel voorkomende oorzaak van ziekte en sterfte en de gevolgen ervan treffen patiënten zowel lichamelijk als geestelijk. Door de jaren heen is steeds duidelijker geworden dat het afweersysteem een belangrijke en soms nadelige rol speelt bij de reactie van het lichaam op brandwonden. Om extra ziekteverschijnselen zoveel mogelijk te beperken, is het noodzakelijk te weten hoe het afweersysteem reageert op brandwonden. Het doel van dit proefschrift was om deze afweerreactie na brandwonden beter te begrijpen. Om dit doel te bereiken hebben we een groot literatuuronderzoek gedaan. Daarnaast hebben we verschillende onderdelen van het afweersysteem in brandwondpatiënten nauwkeurig onderzocht. Daarvoor hebben we gekeken naar celtypen en hun signaalstoffen in het bloed en in de wonden. Deze kennis werd vervolgens gebruikt om huidmodellen te ontwikkelen. Daarin kunnen brandwonden en de ontstekingsreactie bestudeerd worden zonder dat daar dierproeven voor nodig zijn. DEEL 1: ONTSTEKINGSREACTIE IN EXPERIMENTEEL DIERONDERZOEK Alle beschikbare literatuur over de ontstekingsreactie bij brandwonden in dieren werd samengevoegd om een totaal overzicht van de ontstekingsreactie te krijgen zonder daarvoor nieuwe dierproeven uit te voeren. Dit overzicht laat zien dat er kort na verbranding een ongecontroleerde, hyperactieve reactie van ontstekingscellen (Hoofdstuk 2) en verwante signaalstoffen (Hoofdstuk 3) plaatsvindt, die weken aan kan blijven houden. Zo is er kort na verbranding een snelle toename van het aantal ontstekingscellen (zoals neutrofielen en monocyten) en signaalstoffen (waaronder cytokines, chemokines en groeifactoren) in het bloed. Lymfocyten kunnen een ontsteking afremmen, maar hun aantal was juist verlaagd. Brandwonden bevatten verhoogde niveaus van verschillende cytokines, chemokines en groeifactoren. Daarnaast was er een overvloed aan neutrofielen en macrofagen. Door brandwonden werd ook de functie van de ontstekingscellen beïnvloed: de migratie van leukocyten en de productie van signaalstoffen door neutrofielen en macrofagen namen toe, terwijl de antibacteriële werking van neutrofielen werd verminderd. Daarnaast werd de mate van de ontstekingsreactie bepaald door het soort brandwond en het type diermodel. De kwaliteit van dit soort studies kan verbeterd worden door volledig te rapporteren, de juiste naamgeving van cellen en signaalstoffen te gebruiken en toegang tot datasets te vereenvoudigen. Deze overzichten zullen helpen om toekomstig onderzoek naar de ontstekingsreactie na brandwonden te verbeteren. Ze kunnen worden gebruikt om gerichte therapieën te ontwerpen die de ontstekingsreactie in goede banen kan leiden en zo de behandeling van patiënten met brandwonden te verbeteren.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw