174 Appendix SAMENVATTING In dit proefschrift staat het concept ‘beperkte duurbelastbaarheid’ centraal. Beperkte duurbelastbaarheid is het onvermogen fulltime werkactiviteiten vol te houden en daarbij is het een belangrijk concept dat frequent beoordeeld wordt tijdens de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling in het Nederlandse socialezekerheidsstelsel. Verzekeringsartsen geven aan dat er, ondanks de professionele richtlijn, nog onduidelijkheid bestaat over het concept beperkte duurbelastbaarheid en dat er een hoge inter-dokter variatie bestaat bij de beoordeling van dit concept. Onderzoek naar het concept beperkte duurbelastbaarheid is tot op heden zeer beperkt. Met de studies in dit proefschrift willen wij bijdragen aan het conceptualiseren en operationaliseren van het concept beperkte duurbelastbaarheid in de context van de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling. De volgende drie onderzoeksvragen staan hierbij centraal: 1. Wat houdt het concept beperkte duurbelastbaarheid in en hoe kan het gemeten worden? (hoofdstuk 2 en 3) 2. Wat is de prevalentie van beperkte duurbelastbaarheid en welke sociodemografische en ziekte-gerelateerde factoren hangen daarmee samen? (hoofdstuk 4-6) 3. Wat is de associatie tussen beperkte duurbelastbaarheid en het hebben van betaald werk een jaar na de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling? (hoofdstuk 7) In Hoofdstuk 2 beschrijven we de interviewstudie die is uitgevoerd onder verzekeringsartsen, bedrijfsartsen en vertegenwoordigers van patiëntenorganisaties. Uit deze studie bleek dat beperkte duurbelastbaarheid wordt beschouwd als een complex concept om te operationaliseren. Het concept is sterk individueel bepaald en variabel, en de mate van beperktheid hangt niet alleen af van gezondheid gerelateerde factoren, maar ook van persoonlijke factoren. Drie belangrijke indicatoren voor beperkte duurbelastbaarheid werden geïdentificeerd: vermoeidheid, cognitieve beperkingen en beperkingen in het functioneren binnen en buiten het werk. Voor het beoordelen van de duurbelastbaarheid werd een combinatie van de eigen inschatting van de client, het beoordelingsgesprek, testen en proefplaatsing als geschikte methoden genoemd. Daarbij is het van belang dat de duurbelastbaarheid op verschillende momenten wordt gemeten. In hoofdstuk 3 is een vragenlijstonderzoek uitgevoerd onder artsen die arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen uitvoeren in 19 Europese landen. In dit onderzoek werd informatie verzameld over hun ervaringen en opvattingen over het concept en de beoordeling van beperkte duurbelastbaarheid. Uit deze resultaten bleek dat beperkte duurbelastbaarheid in de meeste landen (81 %) wordt beoordeeld tijdens een arbeidsongeschiktheidsbeoordeling. In bijna alle gevallen wordt de beoordeling uitgevoerd door artsen die gespecialiseerd
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw