176 Closing pages in Hoofdstuk 8 werpt licht op de mogelijke rol van plasmidekopienummers bij het beïnvloeden van de resistentieniveaus tegen combinaties van bètalactamase-remmers. Aanvullende studies zijn nodig om deze bevindingen te bevestigen en ons begrip van de onderliggende mechanismen verder te vergroten. Toekomstperspectieven Het onderzoek naar AmpC-gemedieerde resistentie in deze scriptie heeft waardevolle inzichten opgeleverd in de complexiteit ervan. Echter, dit onderwerp onthult een veelvoud aan varianten en mechanismen, wat leidt tot nieuwe vragen en mogelijkheden voor toekomstig onderzoek. Een belangrijk aspect is de klinische relevantie van AmpC-gemedieerde resistentie en de lagere prevalentie ervan vergeleken met ESBL-gemedieerde resistentie. De prevalentie van CTX-M-typen, zoals blaCTX-M, is aanzienlijk hoger dan die van ampCgenen van het CMY- of DHA-type. Verder onderzoek is nodig om de redenen achter dit verschil te begrijpen, zoals de mogelijke rol van specifieke vectoren bij de verspreiding van bepaalde ESBL-genen of het voorkomen van minder nosocomiale uitbraken in verband met AmpC-gemedieerde resistentie (David M. Livermore et al. 2007; Bevan, Jones, and Hawkey 2017). Potentiële factoren, zoals de associatie van bepaalde ESBLgenen, zoals blaCTX-M-typen, met clonale stammen die snellere overdracht van mens op mens vertonen, zoals waargenomen bij ST131 E. coli, zouden een van de oorzaken van dit verschil kunnen zijn (David M. Livermore et al. 2007; Bevan, Jones, and Hawkey 2017). Aan de andere kant kan de verwerving van plasmide-gecodeerde ampC-genen een grotere fitnesskost met zich meebrengen voor bacteriën in vergelijking met ESBLgenen (San Millan and MacLean 2017)(San Millan and MacLean 2017). Het voorkomen van plasmide-gecodeerde ampC-genen en ESBL-genen binnen hetzelfde isolaat lijkt vrij zeldzaam te zijn in de meeste prevalentiestudies (Alvarez et al. 2004), evenals het voorkomen van plasmide-gecodeerde ampC-genen in isolaten met mutaties in de ampCpromoter/attenuator regio die geassocieerd zijn met AmpC-hyperproductie. Hoewel het plausibel lijkt dat het bezitten van meerdere resistentiemechanismen tegennatuurlijk zou kunnen zijn voor micro-organismen, zijn uitgebreide studies die dit fenomeen onderzoeken beperkt. Een andere belangrijke overweging is de moeilijkheid bij het detecteren van plasmidegecodeerde ampC-genen, met name in gebieden met beperkte middelen of in landen met een laag of gemiddeld inkomen waar toegang tot moleculaire bevestigingstests mogelijk beperkt is. Het ontwikkelen van effectieve surveillancestrategieën voor
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw