310 Chapter 11 11 we samen tegemoet gaan. Elke academische stap die ik heb gezet, zou een stuk minder leuk zijn geweest zonder al mijn dierbare PHEG-promovendi collega’s. Kabouters, Simone, Nienke, Ruben, Robert, Willeke, Annemiek, Nynke, Sohaib, Milly, Pearl, Evelyn, bij jullie kon ik altijd terecht voor een luisterend oor om ideeën te bespreken of voor een borrel. Lieve P0-maatjes nieuwe tijd, met name Liselot, Milon, Nicoline, Elske, Marjolein, Roeland, Romy, dank voor alle gezelligheid. Ondanks dat ik me soms een ‘dino’ voelde in jullie gezelschap, was het fijn om alle hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar met jullie te delen en te vieren. Collega promovendi commissieleden Janna, Johanna, Willemijn, Lisa, Merel: ik heb genoten van onze discussies over kwesties die promovendi aangingen. Ik ben trots op de kleine veranderingen die we samen hebben bewerkstelligd. Mijn paranimfen van het eerste en het laatste uur. Ik voel mij bevoorrecht met jullie aan mijn zijde: Robert, van onze eerste ontmoeting tot de talloze bijpraat momentjes in de kroeg daarna, je was altijd geïnteresseerd, betrokken en vol goede raad. Ik ben je dankbaar voor je vriendschap, de talloze proostmomenten, je geplaag en heerlijk sarcastische humor. Willemijn, je nuchterheid, droge humor en eerlijkheid zijn verfrissend en fijn. Dank dat je er voor mij bent tot aan de eindstreep en daarna. Ik kijk uit naar de vele squash en koffiemomentje die nog komen. Tenslotte wil ik alle mensen bedanken die het dichtst bij me stonden, maar voor wie mijn werk soms abracadabra was. Lieve (schoon)familie en vrienden, dank voor jullie gezelligheid en het geduldig luisteren naar mijn verhalen. Divera en Rosalie, dank voor alle lachbuien, troostende schouders, en de onvergetelijke avonturen. Jullie hebben dit proefschrift extra kleur gegeven. Lieve papa en mama, jullie motto “goed doen voor een ander en eruit halen wat erin zit” heb ik altijd met me meegedragen. Jullie warme opvoeding, onvoorwaardelijke steun en ruimte om ‘het zelf te doen’, hebben mij gemaakt tot wie ik ben. Lieve Lisa, jij bent er altijd voor mij. Je was er om hoogtepunten te vieren en op te beuren bij de dieptepunten. Dank voor je onvermoeibare geduld, steun en zusterliefde. Lieve Timo, dit proefschrift was nooit tot stand gekomen zonder jou. Je hield mij met beide benen op de grond, hielp mij te relativeren en hield mij op koers. Dank voor alle reflecterende natafel- en fietsmomentjes. Ik kijk uit naar alle nieuwe hoofdstukken samen.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw