392 Appendices vergelijkbaar is aan eerder beschreven klinische resultaten. In dit hoofdstuk concluderen we dat maturatie medium de gevoeligheid van hiPSC-CMs in hypoxie verhoogd, en dat deze methode, een gevalideerd en voorspellend humaan celmodel is voor het bestuderen van ischemische hartziektes. DEEL II: HET MODELLEREN VAN DE PHOSPHOLAMBAN R14DEL MUTATIE MET PATIËNTEN HIPSC-CMS In hoofdstuk 7 geven we een systematisch overzicht van alle studies die zijn gerapporteerd over de deletie van arginine 14 (p.Arg14del) in het phospholamban eiwit (PLN-R14del) en beschrijven we wat het gevolg is van deze mutatie voor patiënten. We beschreven de impact die de ontdekking van PLN-R14del had op het creëren van inzichten in de moleculaire mechanismen en de potentiële therapeutische strategieën die zijn getest in zowel patienten, diermodellen als hiPSC-CMs. In hoofdstuk 8 gebruikten we histonacetylering en transcriptoomregulatie sequencing technieken waarbij een verstoring van de mitochondriale functie en het (vet)-metabolisme in zowel PLN-R14del harten als hiPSC-CMs werd geobserveerd. De analyse van mitochondriën functie onthulde een verminderde metabole flexibiliteit en verhoogd glucose gebruik. Morphologische kleuringen onthulden ophoping van grote vet druppels en verminderde metabole eiwitten in PLN-R14del hiPSC-CMs. Hierna bestudeerden we het therapeutische effect van PPARA-agonist (bezafibrate) en toonden een verbeterde calcium regulatie en verhoogde mitochondriale eiwitexpressie aan in PLN-R14del hiPSC-CMs. Na deze studie concluderen we dat de verbetering van mitochondriale functie een optie is als therapeutische strategie voor PLN-R14del patiënten. In hoofdstuk 9 gebruikten we (single-cell) RNA-sequencing en identificeerden we de activering van de Unfolded Protein Response (UPR) in zowel hiPSC-CM’s als in de harten van PLN-R14del patiënten. De UPR is een cellulair stress mechanisme dat geactiveerd wordt na een ophoping van ongevouwen of verkeerd gevouwen eiwitten. We observeerden verhoogde UPR-specifieke RNA en eiwitten, die nog meer geactiveerd raakten tijdens adrenerge stress. Al eerder werd er PLN-eiwit samenklontering geconstateerd in PLN-R14del harten. Wij observeerden gelijke uitkomsten, maar constateerden ook de verhoogde aanwezigheid van UPR-regulatoren in hartcellen van PLN-R14del harten. Ten tweede vonden UPR activatie een bescherming mechanisme is, omdat moleculaire remming van elk van de 3 UPR-sensoren, IRE1, PERK en ATF6, de contractie verergerde. Tot slot bestudeerden we het therapeutische effect van BiX (binding immunoglobuline protein inducer X), een klein molecuul, die de UPR regulatoren activeert. We toonden aan dat er een contractie verbetering optrad na een lage dosis BiX, maar een te hoge concentratie BiX juist de contractie verstoorde. In dit hoofdstuk concludeerden we dat de UPR een beschermend effect heeft en dat het verhogen van de UPR activiteit een therapeutische optie is voor de genezing van de PLN R14del cardiomyopathie.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw