203 Appendices A Hoe kan het ook anders als het niet alleen over onderzoek ging, maar ook over het werken met talentvolle sporters en het vinden van balans op allerlei vlakken. Als ik twijfelde en verdwaalde in alle mogelijkheden, haalde jouw helikopterview mij uit de knoop. Zonder antwoorden op te leggen, gaf je richting waardoor de volgende stap ineens weer zichtbaar was, en gemaakte keuzes eigen voelden. Je gaf me vertrouwen en bevestiging als ik dat nodig had, maar hebt me ook aangemoedigd om dingen te doen die ik toch soms liever uit de weg wilde gaan, zoals presenteren, college geven, en naar een wetenschappelijk congres gaan. En hoewel ik daar op het moment zelf niet om stond te springen, was dat eigenlijk… natuurlijk heel goed. Door jou zie ik mijn eigen kwaliteiten (steeds) beter in, laat ik de boel ook wel eens de boel, en begrijp ik steeds meer van de subtiele nuances in talentontwikkeling. Dankjewel voor alles en ik hoop nog veel van je te mogen leren! Ruud, ik weet nog goed hoe ik jouw kantoor voor het eerst binnen kwam. Een tikkeltje zenuwachtig, want als niet-econometrist maakte ik me toch een beetje zorgen of ik wel slim genoeg zou zijn. Mijn vraag was of je mee kon denken met mijn eerste artikel, maar wat niemand had voorzien was dat die eerste afspraak zou leiden tot jouw rol als mijn promotor. En dat ik natuurlijk R skills zou opdoen die ik nu nog steeds gebruik. Samen hebben we uren gewerkt aan het uitpluizen van honderdduizenden datapunten, maar ook aan het maken van grafieken en rapportages voor zwemmers en coaches. Altijd met een enorme dosis enthousiasme en nooit zonder eerst bijgepraat te hebben over ons eigen (sport)nieuws. Zonder oordeel en met enorm veel geduld heb je allerlei coderingen en formules uitgelegd, net zo lang tot ik het begreep. Als ik vond dat het niet snel genoeg ging of niet goed genoeg was, liet je me vaak zien hoever ik al was gekomen en hoe trots ik daar op mocht zijn. Jouw trots werd zo steeds meer een beetje ook mijn trots. Door jou heb ik ervaren dat je je altijd in iets kunt ontwikkelen, maar ook dat niet alles in één keer hoeft. Bedankt dat ik kon altijd op je rekenen, ongeacht pandemie of persoonlijke omstandigheden. Ik hoop dat we in de toekomst kunnen blijven puzzelen naar de beste manieren om ontwikkeling in kaart te brengen, wie weet in volleybal! Chris, zou ik dan echt de laatste promovenda zijn die jij begeleid hebt? Jou kennende doe je daar geen definitieve uitspraak over en dat inspireert me. Jij laat zien dat de gebaande paden niet de enige paden zijn om ergens te komen, en dat nieuwsgierigheid geen leeftijd kent. De afgelopen jaren heb je me heel wat vragen gesteld en dat heeft effect gehad. Door jou kan ik mijn werk niet beginnen zonder eerst heel goed na te gaan wat nu echt de relevantie is van wat ik aan het doen ben. Je hebt me geleerd om bij het eerste idee van een onderzoeksvraag na te denken over de te verwachte resultaten en wat dat kan betekenen voor de sportpraktijk. Maar ook ben ik door jou me steeds bewuster van wat ik wil en belangrijk vind. Jouw inhoudelijke vragenvuren gingen namelijk hand in hand met persoonlijke vragen. Je wilde weten hoe het echt met mij ging, en of ik het allemaal nog leuk vond. Daar nam je altijd de tijd voor, het liefst met een verse jus voor jou, een gemberthee
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw