232 | Appendices Familie Mijn schoonfamilie, Remco en Petra, dank voor al jullie onvoorwaardelijke steun en interesse. Het is altijd fijn om weer even tot rust te komen in jullie oase in het bos, die binnenkort nog veel mooier zal zijn! Robert en Özden, gelukkig was de vakantie die we samen hebben doorgebracht wat comfortabeler dan jullie gemiddelde bergactiviteit en ik ben blij jullie weer bij ons in het land terug te hebben. Lieve Corry, zonder jou als 2e moeder denk ik niet dat we met alle drie de kinderen de beroepskeuze van onze ouders zouden hebben gevolgd. Jij zorgde voor de hoognodige rust en regelmatig waardoor wij geen last van hadden van hun diensten en lange werkdagen. Ik denk ook niet dat jouw record van 27 jaar oppassen bij één gezin ooit nog verbroken gaat worden. Dankjewel dat jij er altijd voor ons bent geweest! Onne en Jasper, naast de gezelligheid wil jullie bedanken voor de steun die jullie altijd zijn geweest voor mijn zusjes en de rest van de familie. Ik kan het jullie niet kwalijk nemen dat jullie soms even afdwalen als het aan tafel onbedoeld weer over geneeskunde gaat. Lieve Harmke, toen jij nog mijn grote zus was vervulde het mij altijd met een gevoel van trots als ik je op school of op zeilkamp zag. Dit gevoel van trots is sindsdien eigenlijk alleen maar groter geworden. Je bent de sterkste en meest veerkrachtige persoon die ik ken en ik ben dankbaar voor de sterke band die wij hebben. Niet alleen vanuit onze kindertijd, maar ook als huisgenoten in onze studententijd (“ik ga naar mijn ouders”). Wat mooi om te zien dat jij het aanstekelijke enthousiasme wat je van mama hebt nu ook weer doorgeeft aan de volgende generatie. Madée, vrolijk mensje, op het moment van schrijven ben je nog maar 6 maanden oud, maar met je uitgesproken karakter en je onderzoekende blik ben je nu al een mooie aanvulling op onze familie. Lieve Yanne, we lijken zoveel op elkaar en toch ook weer zo weinig. Goed dat je na het zien van beeldmateriaal uit onze jeugd toch ook vooral je eigen aandeel onderkent in plaats van alleen een pestende grote broer. Er zijn inmiddels wat jaren verstreken, maar ik vind het nog steeds moeilijk voor te stellen dat mijn kleine zusje nu in opleiding tot huisarts is. Ik ben dankbaar dat we met zijn drieën zo dicht bij elkaar wonen en zo betrokken zijn bij elkaars leven. En dan mijn ouders, Hans en Rian, het is moeilijk om te ontkennen dat jullie ons geïnspireerd hebben in het leven. Dank dat jullie altijd voor ons klaar staan en dank voor het bijzondere, hechte gezin wat jullie op de wereld hebben gezet. Lieve papa, wat bijzonder om nu in hetzelfde vakgebied te werken als jij. Ik heb regelmatig de vraag gekregen of het niet vervelend is vergeleken te worden met je vader of dat de lat dan te hoog wordt gelegd. Ik kan niet ontkennen dat het grote schoenen zijn om te vullen, maar als collega’s of patiënten over jou vertellen kan ik alleen maar trots zijn op zo’n vader. In het begin van mijn promotietijd zijn het even spannende tijden geweest, maar ik ben heel dankbaar jou nu zo ontspannen in Friesland te zien, het plekje waar je altijd al van droomde en waar ik de afgelopen jaren ook mijn toevlucht toe zocht als er aan dit proefschrift geschreven moest worden. Lieve mama, je bent op zoveel vlakken een voorbeeld voor mij. Ik moet zeggen dat met de passie die jij hebt voor je vak en het enthousiasme wat je uitdraagt, het lastig was een andere richting te kiezen dan de huisartsgeneeskunde. Jij hebt mij altijd geleerd “voor in de bus” te zitten in het leven en ik hoop dat ik wat stukjes levenslust en activisme van jou heb
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw