163 Appendices SAMENVATTING Activerend onderwijs kan ervoor zorgen dat studenten beter leren, en heeft daarom een fundamentele rol als onderwijsstrategie in het medisch onderwijs. Studentbetrokkenheid is belangrijk voor de effectiviteit van activerend onderwijs. Desalniettemin ervaren docenten en studenten vaak uitdagingen bij het implementeren van activerend onderwijs en het stimuleren van studentbetrokkenheid, wat de effectiviteit van activerend onderwijs kan verminderen. Het doel van dit proefschrift is daarom om de implementatie van activerend onderwijs te verbeteren door studentbetrokkenheid beter te begrijpen en docenten richtlijnen te bieden om hun activerend onderwijs te optimaliseren. Hoofdstuk 1 In hoofdstuk 1, de algemene inleiding van dit proefschrift, introduceren we de concepten activerend onderwijs en studentbetrokkenheid. Beide concepten worden gedefinieerd, bevindingen uit de literatuur worden belicht, en kritische reflecties worden gegeven. Dit leidt tot de deelconclusie dat activerend onderwijs kan werken, maar dat hoe het wordt geïmplementeerd van belang is. De focus verschuift dan naar het medisch onderwijs en hoe activerend onderwijs daar wordt geïmplementeerd. We beschrijven dat activerend onderwijs een fundamentele rol speelt in veelgebruikte onderwijsmethoden en identificeren drie uitdaging met betrekking tot implementatie van activerend onderwijs in het medisch onderwijs. Ten eerste waarderen studenten geneeskunde activerend onderwijs in het algemeen, maar hun betrokkenheid is wisselend. Hoe kan hun betrokkenheid worden geoptimaliseerd? Ten tweede spelen docenten een cruciale rol bij het betrekken van studenten, maar om dit effectief te kunnen doen moeten ze mogelijk nog competenties ontwikkelen. Welke kennis, vaardigheden, en attitudes zijn essentieel? Ten derde kan docentprofessionalisering bijdragen aan de ontwikkeling van docentcompetenties, maar het blijkt lastig om deze competenties in de onderwijspraktijk te integreren. Hoe kunnen verworven competenties toegepast worden in de onderwijspraktijk? Van daaruit gaan we verder met het overkoepelende doel en de centrale onderzoeksvraag van dit proefschrift: “Hoe kunnen docenten geneeskunde worden ondersteund bij het implementeren van activerend onderwijs in kleine groepen in hun onderwijspraktijk, zodanig dat studentbetrokkenheid wordt geoptimaliseerd?” We contextualiseren het uitgevoerde onderzoek en introduceren onze methodologische aanpak, die is gebaseerd op een constructivistisch paradigma en een combinatie van kwalitatieve en mixed-methods onderzoeksmethodes. Het hoofdstuk eindigt met een paragraaf over reflexiviteit en een overzicht van het proefschrift. Hoofdstuk 2 In hoofdstuk 2 begint ons onderzoek naar het studentperspectief op activerend onderwijs. In dit hoofdstuk presenteren we de bevindingen van een Q-methodologische studie, uitgevoerd onder eerstejaars geneeskundestudenten. Het doel van de studie was om te verkennen hoe geneeskundestudenten denken over activerend onderwijs. Aan deze studie deden 52 deelnemers mee, die een Q-sorteer procedure doorliepen en toelichting gaven op A
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw