Samenvatting 421 S Het idee van het afstemmen van persoonlijke kenmerken en verschillende soorten stimulansen werd verder uitgewerkt in Hoofdstuk 10 en Hoofdstuk 11. De PERSISTstudie had als doel het effect te onderzoeken van gepersonaliseerde beloningen naast een stoppen met roken groepstraining voor werknemers in de gezondheidszorg. Zowel de interventie- als de controlegroep ontvingen een groepstraining om te stoppen met roken. Op basis van individuele kenmerken kregen de deelnemers van de interventiegroep een advies - maar ze konden zelf kiezen uit - een van de vier beloningsprogramma’s, waarbij de beloningen werden gegeven na afronding van de training en na respectievelijk 3, 6 en 12 maanden: (1) Standaard; (2) Aflopend; (3) Oplopend; en (4) Statiegeld. De controlegroep ontving geen beloningen. Het primaire eindpunt was continu stoppen met roken na 12 maanden. Helaas werd het onderzoek vanwege problemen met de werving na inclusie van slechts 31 deelnemers in vier ziekenhuizen stopgezet. In de interventiegroep volgden 14 van de 17 deelnemers het persoonlijk geadviseerde beloningsprogramma en 10 deelnemers kozen voor het statiegeldprogramma. De abstinentie na 12 maanden was 41% in de interventiegroep en 43% in de controlegroep. Gezien de wervingsproblemen hebben we ons oorspronkelijke doel uitgebreid om ook de overwegingen te onderzoeken van potentieel geschikte niet-deelnemers (werknemers die roken) om niet deel te nemen aan stoppen met roken programma’s op de werkplek en om barrières en faciliterende factoren in kaart te brengen om toekomstige programma’s te verbeteren. Redenen voor niet-deelname onder de geïnterviewde (n=15) waren onder andere: niet op de hoogte zijn van de mogelijkheid beloningen te verdienen, niet klaar zijn om te stoppen, en niet de behoefte voelen aan een stopprogramma om te stoppen. Concluderend was het werven van deelnemers voor een proef met gepersonaliseerde financiële beloningen om stoppen met roken te ondersteunen een uitdaging. Interviews met niet-deelnemers leverden inzichten op, zoals hoe deelnemers aankijken tegen een rookvrije zone en interventies op de werkplek, om mogelijk wervingsproblemen in toekomstige onderzoeken te overwinnen. Tot slot worden in Hoofdstuk 12 de belangrijkste implicaties, beperkingen en suggesties voor toekomstig onderzoek besproken. Werken aan een rookvrije generatie blijft een belangrijk doel voor de volksgezondheid. Twee manieren om de bestaande inspanningen verder te verbeteren zijn het uitbreiden van rookvrij-beleid naar nieuwe plaatsen, zoals openbare plaatsen buiten en besloten plaatsen binnen, en het verbeteren van programma’s om te stoppen met roken door persoonlijke kenmerken op te nemen in het interventieontwerp. Door tegelijkertijd het systeem aan te pakken en het individu te helpen, zou een rookvrije generatie binnen handbereik moeten zijn.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw