373 Acknowledgments | Dankwoord deden we altijd. Ik ben zo ontzettend trots op jullie en dankbaar voor zoveel; ik heb daarom gepoogd dit kort en krachtig samen te vatten. Myrthe, of Myrth, wat begon als een prille vriendschap in het WESP hok, is uitgebloeid tot een van de mooiste die ik heb. Tijdens onze tijd als onderzoekers hebben we zoveel samen mogen genieten. De kans die we hebben gekregen om samen een maand naar New York te gaan was onvergetelijk. Mimosa’s for breakfast, fish in a cage, en fifty/fifty blijven voor altijd begrippen. Toen we dachten dat er nooit nog iets leuker kon zijn dan die tijd, kwam het congres in Rome. Op kantoor was je een steun en toeverlaat, we begrijpen elkaar zonder weinig woorden (en als er wel veel woorden worden gewisseld, is dat altijd een goed tekenen). Je bent zo’n ontzettend warme vriendin met oog voor iedereen rondom je én voor de wereld. Dat we nog heel lang tegen elkaar mogen zeggen ‘wat hebben we het toch goed’. Anke, toen ik je als semi-arts op de afdeling met 4 verschillende seinen zag jongleren én vroeg of iemand een lekker wafeltje en koffie wou om de positieve werksfeer erin te houden, wist ik het direct: zij moet top zijn. Jouw passie voor het vak is aanstekelijk, jouw goede zorg voor patiënten nog meer. Dat je de kliniek even moest verlaten om een jaartje onderzoek te komen doen was voor mij een kers op de onderzoekstijd-taart (met veel koffie!). Jij zorgde voor een enorm collegialiteitsgevoel in de groep, met oog voor alle gebeurtenissen die plaatsvonden én het regelen van een passend gedicht en cadeau. Na alle PhD stapavondjes kon ik altijd bij jou blijven slapen, met een goed bouillonnetje (en soms broodje kaassoufflé). Ons reisje naar de Dolomieten om de werk-privé balans te optimaliseren was zo ontzettend genieten. En wat was het gaaf om samen met jou de consensusmeeting in Boston mee te maken. Het was nooit hetzelfde geweest zonder jou, ik heb zo hard genoten. Ik ben zo blij dat we nu ook in de kliniek weer collega’s zijn. Dat we nog heel lang pumpkin spice lattes mogen drinken samen. Onder het mom ‘save the best for the last’, dankjewel lieve mama, papa, Alexander & Jesse. Mama en papa, dit proefschrift is er ook zeker dankzij jullie. Mama, jouw perfectionistische en empathische blik gecombineerd met papa zijn ‘eerst doen dan pas nadenken’ hebben ervoor gezorgd dat er snel stappen gezet werden. Het is fijn om te weten dat ongeacht wat ik doe jullie trots zijn en ik altijd bij jullie terecht kan. Bedankt voor alle steun en het warm thuiskomen. Alexander, ondanks dat we als tweeling op de wereld zijn gekomen, zijn we op zoveel vlakken elkaars uiterste. Iets met tegenpolen trekken elkaar aan? Tijdens mijn hele PhD heb je aan de andere kant van de wereld gewoond en begreep je totaal niet wat ik nu de hele tijd aan het onderzoeken was. “Wat is jouw werk nu eigenlijk en wanneer zie je terug patiënten?” Wat heb ik genoten van alle foto’s en video’s die je vanuit Zuid-Afrika stuurde: een ideale afleiding tussen het onderzoeken door. Dat je maar snel terug naar België komt. Jesse, jij betekent zoveel meer dan ik hier in enkele zinnen op papier kan uitdrukken. Het verdedigen van dit proefschrift loopt ook samen met het moment dat ik nu officieel langer met dan zonder jou in mijn leven ben. Bedankt voor je steun, Hello Fresh kookkunsten, geduld, onvoorwaardelijke liefde en zorgzaamheid voor mij (en Lumi A). Dit proefschrift is er dankzij jou. Ik hou van je. A
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw