162 Dankwoord DANKWOORD A journey of a thousand miles begins with a single step (Laozi). And what a journey it was! Wanneer je mij een beetje kent, weet je dat ik het heerlijk vind om de wandelschoenen aan te trekken en met of zonder geplande route eropuit te trekken. Wel… Het voelt voor mij een beetje alsof ik afgelopen jaren op een uitdagende expeditie ben geweest in voor mij redelijk onontgonnen gebied met bij de start een rugzak waarbij ik geen idee had of de inhoud voldoende was voor dit avontuur. Echter, vergezeld door vier zeer ervaren expeditieleiders werden mij gedurende deze expeditie allerlei tools en vaardigheden aangereikt die nodig waren om uiteindelijk die top te bereiken. Met in de onderstroom altijd het onderling vertrouwen, de waardering en de veiligheid waardoor ik mijn eigen pad veilig kon lopen en ik het gewicht van de zich steeds verder vullende rugzak goed kon blijven dragen. Ron, Anne, Marloes en Sabine, mijn vier expeditieleiders met allen een eigen (enorme) expertise, persoonlijkheid en zo complementair, het was een eer om dit avontuur met jullie te beleven. Zeer dankbaar voor het feit dat ik met jullie heb mogen werken, maar bovenal van jullie heb mogen leren. ‘’The path ahead looks difficult’’ said big Panda. ‘’No matter how hard it gets”, said tiny Dragon, ‘’we’ll face it together.” ― James Norbury, Big Panda & Tiny Dragon Anne, ik begin bij jou omdat het met jou ooit begonnen is toen ik in 2014 van jou en Nicole het groene licht kreeg om toegelaten te worden tot jullie postacademische opleiding. Er ging een wereld voor mij open. De interesse voor de combinatie praktijk en wetenschap groeide uit tot een niet te stuiten passie voor en interesse in toepassing van mentale veerkrachtvaardigheden binnen het onderwijsdomein. Dank Anne, voor het vertrouwen destijds, maar vooral ook voor het moment tijdens deze expeditie waarop jij het voortouw nam om van koers te veranderen. Het zorgde voor wanhoop en lood in mijn schoenen op een toch al uitdagend pad, maar het leidde uiteindelijk tot een mooi en gepubliceerd artikel (en het allerbelangrijkste) waarbij je in het moeilijkste stuk echt naast mij liep. Je was gedurende de expeditie een ware life-line van tijd tot tijd. Stiekem weet ik dat er voor jou meer tijd in deze expeditie is gaan zitten dan je eigenlijk vooraf aangegeven en bedacht had. Weet dat ik je enorm dankbaar ben voor het feit dat je toch altijd weer ergens de tijd vond. Ron, de expeditieleider die het druk heeft, maar nooit stress heeft, zoals je zelf altijd zegt. Je bent voor mij het altijd vriendelijke rustpunt in de drukte. Ons eerste contact was een mail van mij aan jou na een conferentie in Amsterdam in 2015 waar jij een presentatie gaf die indruk op mij maakte. Ik was daar onder andere met Ton Groot-Zwaaftink (lid van het college van bestuur RVKO), in de hoop interesse te wekken voor het belang van mentale veerkrachtvaardigheden in het onderwijs. Tot mijn grote verrassing kreeg ik van
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw