163 Dankwoord jou een zeer uitgebreide, vriendelijke mail terug en een kopie van jouw presentatie. Dat jouw naam naast die van Anne naar voren kwam toen de RVKO mij vroeg of ik interesse had om te promoveren, was dan ook geen toeval. Wanneer je met jou op expeditie mag, weet je in ieder geval dat je veel kennis bij je hebt, toegang tot een groot netwerk krijgt, je gezien voelt en serieus genomen wordt. Ik heb altijd jouw vertrouwen in mij gevoeld en hoe druk je ook was, tussendoor was er altijd even tijd om de (altijd veel te uitgebreide) mailtjes van mij te beantwoorden. Sabine, door Ron benaderd om mijn dagelijkse begeleider te zijn op de expeditie. Ik kan alleen maar zeggen: alle promovendi wens ik een ‘Sabine’. Op de momenten dat ik gevoelsmatig boven een ravijn hing (bijvoorbeeld bij 71 vragen na een review door een gerenommeerd internationaal journal waardoor je toch weer voor de volgende upload gaat) namen we samen die afslag, mocht ik het eerste stuk van het pad even enorm mopperen en panieken, was je begripvol, sprak jij vervolgens relativerende woorden en leidde je mij op de gevoelsmatige uitzichtloze route ‘gewoon’ naar het einde. Het gemak waarmee jij dan soms een antwoord formuleerde was indrukwekkend en daar heb ik enorm veel van geleerd. Overall was jij mijn steun en toeverlaat met op elke vraag een antwoord tot het moment dat jij zelf weer een vervolgstudie oppakte en Marloes haar intrede deed binnen het expeditieteam. Marloes, ik weet nog dat Anne na de eerste kennismaking zei: “Dit is wel een heel mooie toevoeging van expertise aan het team, hoe kom je aan haar?”. Wel, dat antwoord volgt later, maar het bleek in ieder geval een waarheid als een koe als het gaat om de expertise die jij tijdens deze expeditie hebt toegevoegd. Naast het feit dat het ook heel fijn en snel schakelen was met jou en ik bewondering heb voor de constructieve manier waarop je mij aan het denken kon zetten en mij hier en daar een zetje gaf, hebben we via jouw connecties onder andere ook Jannis en Marieke kunnen betrekken bij onze tocht. Het was dan ook een hard gelag toen bleek dat jij door persoonlijke omstandigheden de expeditie tijdelijk moest verlaten en Sabine gelukkig de rugzak weer even op kon pakken en jouw plek tijdelijk kon overnemen. Eind goed al goed, want die laatste etappes richting de top, heb jij zelf mij weer goed gezekerd op het moment dat het hele expeditieteam mij ‘overstijgend’ wilde laten kijken. Nou, dat is mede dankzij jou goed gelukt, wat ertoe leidde dat ik na 6 jaar de vlag op de top heb mogen plaatsen en nu even van het uitzicht mag gaan genieten. Een uitzicht waarbij ik, als ik de ene kant op kijk, prachtig zicht heb op welke bijdrage ik tot op heden aan het onderwijs heb kunnen leveren en als ik de andere kant op kijk, de mist langzaam op zie trekken en er zich een steeds scherper wordend toekomstbeeld vormt. Hoe dan ook, dit was voor mij een onvergetelijke expeditie die ik met niemand anders had willen beleven. En dan nog een woord van dank in een andere hoek, want… M
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw