166 Dankwoord interviews. Marieke (Trimbos Instituut), voor het feit dat jij als eerste auteur het voortouw hebt willen nemen bij het mediatieartikel, we steeds snel konden schakelen en ik dit artikel als tweede auteur ook nog mee kon nemen in mijn proefschrift. Maar bovenal dank aan specialist Jannis (Universiteit Twente), wat ben ik blij dat jij je als statisticus hebt willen verbinden aan ons onderzoek. Je bent van onschatbare waarde geweest met jouw kennis en kunde van ‘R’ een gebied dat in mijn brein net ontwaakt is (en na deze expeditie ook weer heel graag gaat slapen). Vervolgens twee specialisten van een heel ander kaliber: Fred en Aad, jarenlang mijn trainers in de verdedigingsport Taekwondo alwaar ik in mijn tienerjaren de kracht van focus, adem en discipline als eerste heb leren kennen wat in mijn ‘twintigers’ leidde tot de zwarte band en een Nederlands kampioenschap. Jullie hebben, nu ik terugkijk, eigenlijk het zaadje gepland voor de huidige interesse in (en de wetenschap achter) mindfulness en mentale veerkracht in het algemeen. Als laatste een dankwoord voor hen die de gehele tocht in weer en wind, zichtbaar en onzichtbaar met bemoedigende woorden en daden maar bovenal met de altijd voelbare liefde er voor mij waren en zijn. Om bij het onzichtbare te beginnen. Vanaf een wolk kijken er twee ongelooflijk trotse mensen naar beneden. Pa en ma, jullie hebben mij altijd meegegeven dat wanneer je ergens voor werkt dit zijn vruchten afwerpt. Maar ook dat het belangrijk is dat ik ‘mijn eigen broek op kan houden’. Beide zo waar weet ik nu. De kansen die jullie door omstandigheden niet kregen kwamen mede door jullie toedoen wel op mijn pad en heb deze dan ook vaak met beide handen aangegrepen. Wie had gedacht dat ik een expeditie als deze ooit zou voltooien en daarmee een bijdrage zou kunnen leveren aan het onderwijs. Jullie support en vertrouwen in mij heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen! Sterre, heerlijke dochter. Lopend op en soms ook zoekende naar jouw eigen pad. Volop in het (studie)leven staande, bouwend aan een eigen leven. Zo mooi om te zien hoe jij je ontwikkelt. Ik geniet van ons contact, wij beiden stoeiende met en genietende van een studie. Daarbij is het fijn dat jij mij af en toe de wake-up call geeft “Hallo, geniet, je hebt ook nog een leven naast je werk en studie, mam!”. Waarbij ik jou dan af en toe subtiel (maar nooit subtiel genoeg natuurlijk) probeer te herinneren aan het feit dat je tussen al het feesten door ook nog zoiets hebt als een studie. Hoe dan ook, jouw extraverte wervelwind trekt mij vaak even uit de serieusheid en laat mij dan weer even de andere kant van het leven zien. Merel en Sterre, als 6- en 8-jarige stapten jullie mijn leven binnen en ik dat van jullie. Nu 18 jaar verder kan ik alleen maar zeggen dat ik het ongelooflijk getroffen heb met jullie. Ondanks dat wij nooit in één huis hebben gewoond, hebben we zo’n mooie band opgebouwd. Een band waarin ik ook altijd jullie steun en support heb gevoeld en die gaat twee kanten op, dat weet ik, dat voel ik en dat koester ik.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw