Gelezen, geleefd, gedeeld

26 terug dit beeld scherp neer te zetten, ondanks het feit dat het overeenkomt met stereotype beelden van zwarte mannen. Er komen echter ook andere mannen in het verhaal voor. Vanaf de veranda van de dorpswinkel zien ze Delia met haar ponywagen vol wasgoed voorbijkomen. Een van hen typeert de relatie van Delia en Sykes op een manier die elke simpele voorstelling van de situatie logenstraft. In het door Zora Neale Hurston meesterlijk weerge- geven zuidelijke dialect, zegt hij: “There’s plenty of men dat takes a wife lak they do a joint u sugar-cane. It’s round, juicy an’ sweet when dey gits it. But dey squeeze an’ grind, squeeze an grind an’ wring tell dey wring every drop uh pleasure dat’s in ‘em out. When dey’s satisfied dat dey is wrung dry, dey treats’ em jes lak dey do a cane-chew. Dey throws ‘em away. Dey knows whut dey is doin’ while they is at it, an’ hates theirselves fuh it but they keeps on hangin’ after huh tell she’s empty. Den dey hates huh fuh bein’ a cane-chew an’ in de way.” 8 De mannen overwegen zelfs Sykes te vermoor- den om Delia te verlossen, wier bestaan door Hurston wordt beschreven als een zich steeds herhalende gang naar Golgotha. Maar het blijft bij praten; uiteindelijk is het aan Delia zelf een uitweg te vinden. Hoopvol De situatie wordt nijpend als Sykes bij wijze van nieuwe pesterij een bijna twee meter lange, dodelijke ratelslang mee naar huis brengt. De haat van Sykes, die zoals de mannen op de veranda zo haarfijn hebben herkend, vermengd is met zelfhaat, begint nu ook Delia zelf te doordringen. Op een avond treft zij de slang in haar wasmand aan. Ze ontsnapt ternauwernood aan het dier en verbergt zich de hele nacht boven op de hooiberg naast het huis. In slechts enkele haarscherpe zinnen zet Hurston Delia’s gemoeds- stemming tijdens die lange nacht weer: “There for an hour or more she lay sprawled upon the hay a gibbering wreck. Finally she grew quiet, and after that, coherent thought. With this, stalked through her a cold, bloody rage. Hours of this. A period of introspection, then a mixture of both. Out of this an awful calm.” 9 Wanneer Sykes thuiskomt, waarschuwt Delia hem niet. Bij de opkomende zon hoort ze hem in zijn doodstrijd roepen naar haar en naar God. Tenslotte betreedt ze de drempel van het huis. Zijn opengesperde ogen, die hoopvol naar haar opkijken, doen een golf van medelijden door haar heen slaan. Maar het is te laat om hem te redden en ze vlucht voor deze aanblik, en wacht in een boom op het einde. In deze laatste paragraaf brengt Hurston volgens Valerie Boyd op briljante wijze alle thema’s uit haar verhaal bij elkaar: de wrok van de werkloze zwar-