Gelezen, geleefd, gedeeld

42 The measure of our intimacy Petruschka Schaafsma De roman Housekeeping (1980) van Marilynne Robinson is een verhaal over twee zussen, Ruth en Lucille, met een behoorlijk ingewikkeld gezinsleven. We leren ze kennen door het verhaal dat Ruth over hun jeugd vertelt. Het boek opent zo: My name is Ruth. I grew up with my younger sister, Lucille, under the care of my grandmother, Mrs. Sylvia Foster, and when she died, of her sisters-in- law, Misses Lily and Nona Foster, and when they fled, of her daughter, Mrs. Sylvia Fisher. Through all these generations of elders we lived in one house, my grandmother’s house, built for her by her husband, Edmund Foster, an employee of the railroad, who escaped this world years before I entered it. It was he who put us down in this unlikely place. (3) Ruth, de hoofdpersoon van de roman en de eerste-persoon verteller, stelt zich voor aan de lezer door te verwijzen naar specifieke familieleden van haar eigen generatie en vorige generaties, en naar het huis dat ze met hen deelde. Wat opvalt, is de afwezigheid van veel van de personen: ze zijn ‘ge- storven’, ‘gevlucht’ of ‘aan deze wereld ontsnapt’. De meest voor de hand liggende familieleden om naar te verwijzen zijn echter nog fundamenteler afwezig: Ruth vertelt in deze eerste regels helemaal niets over haar ouders. Misschien omdat ze niet bij hen opgroeide? Ruth vestigt eerst de aandacht op een familielid dat net zo goed afwezig was, aangezien hij lang voor haar geboorte stierf: haar grootvader, Edmund Foster. Hij had zijn hele leven bij de spoorwegen gewerkt. De spoorlijn werd ook de reden voor zijn vroegtijdige dood door een ‘spectaculaire ontsporing’ (5) op een maanloze nacht. De trein reed over de lange brug over het meer, grenzend aan Fingerbone, de plaats waar Foster woonde, en verdween in het meer om nooit te worden teruggevonden. Haar grootmoeder werd een “even goede weduwe als ze echtgenote was”. Ze blijft achter met drie tienerdochters. Gedurende vijf “rustige, gebeurtenisloze jaren” (13) ‘zweven’ zij rond hun moeder, haar voortdurend aanrakend, kij- kend en volgend in haar gracieuze aanwezigheid. Totdat ze plotseling binnen zes maanden het huis uit zijn. Molly gaat de zending in. Helen en Sylvie trou- wen met mannen voordat ze zelfs maar aan hun moeder zijn voorgesteld.